| |
Αυτοκριτικά βράδια στης γνώσης την γωνιά.
Των εισαγγελέων,καθημερινή βάρδια· ενοχών και τύψεων,νόθα παιδιά.
Με τσιγάρο και πιοτό,εκεί έπνιγες κρυφά τον πόνο. Τι λύπη!
Έννοια σ’έτρωγε σαν σκουλήκι. Λείπει!
Παράνομος εγώ στάθηκα, απέναντι στον νόμο.
Χάθηκα στον δρόμο.
Σκληρή στα αισθήματα η εργοδότρια.
Κάθε αποσπερίτη,δίχως να την ψέξω,
με βάρκα μου-γνωστικός νονός την βάφτισε- τη Φαρμακοδότρια-
αναγκασμένος ήμουν, στα σκοτάδια να ψαρέψω.
Έριχνα τον δυναμίτη. Το μυαλό ανατίναζα.
Κακό στον εαυτό μου έκανα,άλλον δεν πείραζα.
Τέλος,πέταγα τυφλά το δίχτυ,
τα σκοτωμένα θέλω μου, μου να μαζέψω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
