| |
Με σκόρπισες στις καταιγίδες δω και κει
σαν ένα φρόκαλο του δρόμου
δεν χάραξε για μένα μία Κυριακή
ξεθώριασε και τ’ όνειρό μου.
Μ’ εκτόπισες μες στο σκοτάδι το βαθύ
δεν έχω στέκι για ν’ αράξω
κανένας δεν υπάρχει να με λυπηθεί
στη γη τον πόνο να πετάξω.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο με βαρύ τσιγάρο
το στρατί θα πάρω απ’ την πικρή μορφή σου
ν’ απομακρυνθώ.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο για το μαύρο χάρο
ίσια θα σαλπάρω απ’ την πικρή μορφή σου
για να λυτρωθώ.
Με πότισες τα χείλη πίκρα και χολή
φαρμάκι στάζαν οι ματιές σου
κι ενώ για χάρη σου γινόμουνα χαλί
συ μού’ δινες τις μαχαιριές σου.
Μου κόστισες μία ολόκληρη ζωή
που δεν τη ξόφλησα ακόμα
μου λήστεψες μέχρι και την αναπνοή
και νά’ μαι μ’ έκανες σε κώμα.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο με βαρύ τσιγάρο
το στρατί θα πάρω απ’ την πικρή μορφή σου
ν’ απομακρυνθώ.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο για το μαύρο χάρο
ίσια θα σαλπάρω απ’ την πικρή μορφή σου
για να λυτρωθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
