| |
Σου το λεγα από καιρό, άνθρωπε να προσέχεις,
Σκέψου λιγάκι λογικά, αν θέλεις να με έχεις.
Όλα αυτά που σού έδωσα, με μέτρο να ξοδεύεις,
Εγώ σου δίνω την ζωή και λόγο εσύ δεν έχεις.
Χιλιάδες δένδρα μου έκοβες, με πείσμα και μανία
και αποθήκες γέμιζες χαρτιά χωρίς αιτία,
τόνους λιγνίτη έβγαζες, απ του κορμιού τα βάθη,
τον έκαιγες ανέμελα, σ’ όλης της γης τα πλάτη.
Αχόρταγα νερό μου έβγαζες και μού έπινες το αίμα,
Με φάρμακα εψέκαζες, την γη και τον αέρα,
Χωρίς καλά να το σκεφθείς, βασάνιζες εμένα
Και με κακία μόλυνες, το ίδιο μου το σώμα.
Διαστημόπλοια έφτιαχνες πολλά, δορυφόρους, πυραύλους, αεροπλάνα,
Ποτέ σου δεν σκέφθηκες, την ίδια σου την Μάνα,
Μ’ αυτά τα καυσαέρια, κοντεύω πια να σκάσω,
Με μαύρη βροχή ποτίζομαι, τον νου μου πάω να χάσω.
Παντού πετούσες άτιμε, τα μπάζα τα σκατά σου
Και δεν αντέχω άλλο πια, τα τόσα απόβλητά σου.
Θάλασσες, ποτάμια βρώμισες, σαν να ήτανε δικά σου
Και τον αέρα μόλυνες, μα αυτά τα χημικά σου.
Σπίτια, ουρανοξύστες βάλτικες άνθρωπε, για να φτιάξεις,
Θεός εσύ πως ήσουνα, νόμιζες θα με φθάσεις,
Μα όσα εγώ σου έδωσα, πρέπει να τα ξεχάσεις,
Όταν δεν είμαι εγώ καλά, με μιας θε να τα χάσεις.
Εγώ είμαι η άρρωστη, μα σπίτι εσύ θα κάτσεις,
Τριάντα μέρες εσώκλειστος, μέχρι να ηρεμίσεις
Και αφού θα φύγει ο ιός και λήξει η προθεσμία,
Κάτσε και ξανασκέψου το καλά, μόνο η ζωή έχει αξία.
Diamantis 20.3.2020
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
