| |
Ούητμεν
…Και το παιδί ερώτησε: τι είναι το χορτάρι;
μεγάλος ή μωρό, ψάρι ή λιθάρι;
Και του απάντησα: είμαστε περιεχόμενα των ακινήτων
ενώ οι ψυχές μας: μες στα ταχόμετρα των αυτοκινήτων,
και τα κορμιά μας δεν έχουν πάρει χαμπάρι
μα πώς να ξέρω: τι είναι το χορτάρι;
…Λένε πως μια φορά, δεν ξέρω ποτέ
θα φρενιάζει το νερό με την πόλη, οπότε
θα εμφανιστούν γυναίκες με χρώμα νερού,
θα μας τραβάνε με τη δύναμη του χαμόγελου γλυκερού,
Και τότε όλοι: νέοι, μεσήλικοι, γέροι,
στις κρύες αγκαλιές του ποταμιού θα μπούμε χέρι χέρι.
Χάνοντας τις τελευταίες δυνάμεις, σιωπηλοί,
μέχρι τη μέση βυθίζοντας στη μαύρη ιλύ,
θα σιγοπερπατήσουμε ημέρα-νύχτα, χρόνια,
ως που χαθούν μακριά και μέσα μας τα καταχθόνια
στον τόπο όπου ούτε πόλεμοι, αρρώστιες, ούτε πληγές
στον τόπο όπου αναβλύζουν της αγάπης οι πηγές.
θα φτάσουμε μ’ εξαντλημένη αντοχή
και θα γινόμαστε νερό, και θα γινόμαστε βροχή,
πέφτοντας στο λιβάδι, κατ’ απ’ τ’ ολόγιομο φεγγάρι,
και τελικά θα καταλάβουμε, τι είναι το χορτάρι.
Αλεξάνδρ Σπάρμπερ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
