| |
Είναι κάποιες φορές που διαβάζω, και κοιτάζω αν τα ‘γραψα εγώ,
άλλο όνομα βλέπω, τρομάζω, τώρα τι έμεινε να γράψω εδώ;
Έτσι έγινε σήμερα φίλοι, καθώς διάβαζα κάποια… «παλιά»,
βρήκα το Γιώργο τον Συμνιανάκη και με ταξίδεψε… πολύ μακριά!
Ξεκίνησε προσφέροντας το «κάτι από μένα»
«ότι ξεμείνει… (είχε πει) …λίγο μελάνι»
και από τότε έγραφε πια αφοσιωμένα
τέσσερα χρόνια έφτασαν, να δείτε τι έχει κάνει.
Πορεία κι αναζήτηση μέρα με την ημέρα,
και σημειώσεις δίστιχες, κάπου στα πεταχτά.
μάλλον μέσα του πάλεψε και το ‘φερε εις πέρα
τη διαδρομή του έκανε, ποιητικά γραπτά.
Έχει να γράψει δύο χρόνια, ίσως και να ξαναφανεί
ίσως να στέρεψε από λόγια, να στράφηκε στην επαφή,
ίσως ακόμα να μαθαίνει και να γεμίζει εμπειρίες
ίσως πλέον να δραπετεύει, απ’ τις ελπίδας τις θυσίες.
Μα τόσα χρόνια έχει γράψει μια αναζήτηση ζωής
«τόλμα να γίνεις καταράχτης», «αν μπρος στο φράχτη» φοβηθείς.
…Είπε σε ένα άλλο ποίημα, «άκου, και άκου ‘με καλά,
καλύτερα, με την ψυχή σου, τα αφτιά μας δεν ακούν σωστά»
Έγραψε και το… «Τώρα». Έτσι! Με κεφαλαίο πρώτο «Ταφ»
σα να μιλάει για… «ταύτη(ν) ώρα, (και για το πριν και το μετά),
Είδα σε ένα άλλο ποίημα… Το «Δώστε μου», που κάτω γράφει,
«Ως πότε διάολε θα κερνώ, Με κόνιο τον Σωκράτη;»
Κοίτα να δεις που με ‘μπλεξα, και σας το λέω ευθέως
χαίρομαι που τα διάβασα, αλλά με πιάνει δέος,
τόσα πολλά μαθήματα, γύρω από ένα θέμα,
δοσμένα με ακρίβεια, σε ποιήματα, ένα – ένα.
Όλα μ’ ουσία εαυτού, πώς να με εξελίξεις
πως τα βαθιά νοήματα, μέσα μου να μου δείξεις
να γονατίσεις το εγώ, να καρπωθείς το «όλοι»
μικροί να γίνουν οι θεοί, κι αδύναμοι οι διαβόλοι*.
Αν διάβαζα εσένα ‘νε, νωρίς, δε θα χα γράψει
ήσυχη πια την πένα μου θα είχα αποτάξει.
Αν δάσκαλο είχες σοφό, στη πράξη δε μαθαίνεις,
γιατί στα λέει τόσο απλά, που τα καταλαβαίνεις.
Τώρα τι να σας πω για Αυτόν, μπήκε στα αγαπημένα,
τόσο πολύ με άγγιξε, η δυνατή του πένα,
προτείνω ανεπιφύλακτα, κάποιος να τον διαβάσει,
κι αν ψάχνει για νοήματα, όσα μπορεί ας πιάσει.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου**
Υ.Γ. θα έφτιαχνα πορτραίτο, για αυτό τον ποιητή,
όμως αυτός ο άτιμος με πρόλαβε κι εκεί!
Είχε και ιδέα έξυπνη, ωραία γραφή… σαν ήχο
έτσι λοιπόν δειλιάσανε, τα χρώματα στο στίχο…
*Αυτοί που διαβάλλουν = διά + βάλλω (κατηγορώ ψευδώς, δυσφημώ, συκοφαντώ, κακολογώ)
** Έτσι υπογράφει τα ποιήματά του, και μιας και το ποίημα όλο αναφέρεται στις δημιουργίες του
για αυτό και κλείνει με την υπογραφή του. Το ποίημα αυτό το έγραψα εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
