| |
Σάψαλα αυτά που ‘χαμε χτίσει
πέσανε στην πρώτη την βροχή
ξόβεργα σαθρή είχαμε αφήσει
καρδιάς παγίδα απ’ την αρχή
Μάχημοι ξενώνες φυλλοβόλοι
νώθες αναμνήσεις μακρινές
ύποπτοι μ’ υπομονή παιγμένοι ρόλοι
πρόσχημα γι’ ατέλειωτες σκηνές
και πριονίζεις με μανία τα ονειρά μας
πιστεύεις ότι έτσι θα σωθείς
περιφρονείς ενδεικτικά κάθε χαρά μας
μα που, μου λες, θα κρατηθείς;
Σάψαλα παντού, μοιραίας σχέσης
όνειρα σε λάθος εποχή
κι από τα ψηλά μόνη θα πέσεις
σα πριονίσεις το κλαδί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
