Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129973 Τραγούδια, 269277 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο
 ο Ολυμπιακός Ύμνος των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων , το 1896 στην Αθήνα
 
[B] Το 1896 η Αθήνα φιλοξενεί τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες με τη συμμετοχή 14 χωρών.
Στην Τελετή Έναρξης, στις 6 Απριλίου, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, ακούγεται ο νέος Ολυμπιακός Ύμνος, γραμμένος από τον Κωστή Παλαμά και μελοποιημένος από τον Κερκυραίο συνθέτη Σπυρίδωνα-Φιλίσκο Σαμάρα. [/B]

Οι στίχοι του Ύμνου:

[I]Αρχαίο Πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή,
και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός
Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός. [/I]

-Η ιδέα για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων ανήκει στον βαρόνο Πιερ ντε Κουμπερτέν, Γάλλο παιδαγωγό και ιστορικό. Αφορμή θεωρείται η ήττα των Γάλλων στον γαλλοπρωσικό πόλεμο και η πεποίθηση του βαρόνου ότι στη Γαλλία δεν υπήρχε αρκετή αθλητική παιδεία, για την οποία πίστευε ότι σημαντική για την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ακόμα, ήθελε να ενώσει τις εθνότητες και να βοηθήσει στην πορεία προς την ειρήνη.
-Η έναρξη των αγώνων πραγματοποιήθηκε στις 6 Απριλίου (25 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο), που συνέπιπτε με τη Δευτέρα του Πάσχα για τους ορθοδόξους και τους καθολικούς, αλλά και με την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
-Στο Παναθηναϊκό Στάδιο έγιναν τα αγωνίσματα του στίβου, η γυμναστική, η άρση βαρών και η πάλη, η τελετή έναρξης και λήξης των Αγώνων, καθώς και ο τερματισμός του Μαραθωνίου.
-Μορφή των αγώνων αναδείχθηκε ο 23χρονος νερουλάς Σπύρος Λούης. Ήταν ένας από τους 17 αθλητές που ξεκίνησαν από τη γέφυρα του Μαραθώνα με προορισμό το Καλλιμάρμαρο. Στο στάδιο βρίσκονταν 100.000 άτομα, και ο Σπύρος Λούης έκοψε το νήμα μέσα σε γενικό παραλήρημα. Ο χρόνος του ήταν 2:58:50, ο καλύτερος που είχε σημειωθεί σε αυτή την απόσταση.
[I](υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη: Στο βιβλίο «Ο Χαρίλαος Βασιλάκος και η αμφιλεγόμενη πρωτιά του Σπύρου Λούη», ο συγγραφέας Ντόναλντ-Γεωργίου Μακφαίηλ παρουσιάζει στοιχεία που, σύμφωνα με τον ίδιο, αποδεικνύουν ότι ο Βασιλάκος ήταν ο πραγματικός νικητής του Μαραθωνίου. Ο Μακφαίηλ ισχυρίζεται ότι ο Σπύρος Λούης τερμάτισε πρώτος, επειδή έκοψε δρόμο μέσα από χωράφια και μπήκε μπροστά απ’ τον Βασιλάκο, χωρίς να τον προσπεράσει κανονικά. Ένας από τους ισχυρισμούς του συγγραφέα είναι ο χρόνος των δύο αθλητών. Ο Βασιλάκος ήταν συνεπής αθλητής, είχε τερματίσει πρώτος στους Πανελλήνιους Αγώνες και ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Ο Λούης αντιθέτως, που με δυσκολία κατάφερε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς, την ημέρα των αγώνων βελτίωσε τον χρόνο του κατά 20 λεπτά και αυτό για τον συγγραφέα ήταν αδύνατον....Κανονικά θα είχε αποκλειστεί στα προκριματικά λόγω χειρότερου χρόνου, από τους αγώνες, αλλά τον πέρασε ο συνταγματάρχης και διοργανωτής των προκριματικών, Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, που τον γνώριζε από τον στρατό και πίστευε στις ικανότητές του....[/I]

Οι Αγώνες πέρασαν γρήγορα, μόλις και μετά βίας διάρκεσαν 10 μέρες. Κατα σύμπτωση, την ίδια σχεδόν στιγμή των πανηγυρισμών για τη νίκη του Λούη, φτάνει στην Αθήνα η είδηση του θανάτου του Χαριλάου Τρικούπη στις Κάννες. Μετά την ήττα του στις εκλογές του Απριλίου 1895, ο μεγάλος πολιτικός είχε απογοητευμένος εγκαταλείψει την Ελλάδα. Η πρώτη σελίδα του επόμενου φύλλου (548) του Ρωμηού κοσμείται ολόκληρη από την εικόνα του εκλιπόντος μέσα σε μαύρο πένθιμο πλαίσιο. Ωστόσο, οι εσωτερικές σελίδες σχολιάζουν τον απόηχο της νίκης του Λούη, που δεν έχει ακόμα κοπάσει

Και ο μέγας σατιρικός Γεώργιος Σουρής γράφει:

Τελευταία ώρα
με μεγάλη φόρα

Τον νικητήριον χορόν και συ, «Ρωμηέ» μου, σύρε…
τον δρόμον τον περίδοξον, που χίλιους δούλους κάνει,
Αμαρουσιώτης κρατερός, ο Λούης τον επήρε,
κι ολόκληρον το Στάδιον φρενήρες εξεμάνη.
Ύμνους Πινδάρου σήμερον ο Λούης ας ακούσει…
Ζήτω το Γένος, ο Λαός, το Στέμμα, το Μαρούσι.
μα τώρα νενικήκαμεν και δεν με μέλει δράμι
αν μια για πάντα της Βουλής κλεισθεί το Παρλαμέντο
κι αν κάνομ’ εκατό φορές καινούργιο φαλιμέντο.
–Μέσα σε τούτη την κοινή Μαραθωνομανία,
οπού καθείς φρενιάζει,
κι εμένα δεν με νοιάζει,
αν παν οι παλιο-Βούλγαροι μες στην Μακεδονία.
Εμπρός στον Μαραθώνιον Βουλγάρους ποιος κοιτά;
κι αν νέος Ξέρξης στρατιάς στον Μαραθώνα στείλει,
αλλ’ όμως κάποιος θα βρεθεί με πόδια δυνατά
να σπεύσει την επιδρομήν εγκαίρως ν’αναγγείλει.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αθλητικά
      Κατηγορίες
      Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία,Αθλητισμός
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση.
 
daponte
06-04-2020 @ 13:37
https://youtu.be/fQ1rPx6rxWA
https://youtu.be/uS3pOGXFwlA
https://youtu.be/jdnYIGue4z4
daponte
06-04-2020 @ 13:41
Άσχετο με τα παραπάνω, αλλά σχετικό με τον Σουρή και το σήμερα:

https://youtu.be/4Zkyg2Mh6Jg
heardline
06-04-2020 @ 14:37
Καλημέρα Σταύρο μου.....

Αχ τι μου θύμισες απ' τα παλιά,
στην χορωδία π' ήμαν του ΟΤΕ,
τραγουδιστής σαν τα πουλιά,
που τραγουδάγαμε, όπως ποτέ,
πα στην Ακρόπολη των Αθηνών,
στο μιλένιουμ, τον ύμνο αυτόν επάνω.
κι όσο για τον Σουρή, των σατιρών
που στον παράδεισο δε θα τον φθάνω.

Η ιστορία είναι αληθινή που σου ανέφερα ποιητικά.

Ήμουν στην χορωδία του ΟΤΕ την εποχή εκείνη
και το βράδυ εκείνο, που άλλαζε ο χρόνος στο
έμπα του 2000, η χορωδία έλεγε τον ύμνο αυτό.

Χρυσή εποχή, ήμουν ο μοναδικός μπάσος
στην χορωδία, αφού ο προηγούμενος
στη θέση μου είχε αποχωρήσει για πάνω.

Να είσαι καλά!!!!

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
CHЯISTOS P
06-04-2020 @ 14:48
Ωραίος που είσαι Σταύρο μας ! Φρέσκαρα τις γνώσεις μου...
heardline
06-04-2020 @ 16:00
Όσο και να μη το λέμε Χρήστο, ο Σταύρος επιτελεί έργο στο στίχοι εδώ.
Ένας αυτός κι άλλη η Ηώς, που ανεβάζει μουσική τέλεια και πράγματα
που πρέπει να ψάξεις πολύ να τα ανακαλύψεις.

Κι από μένα, Μπράβο στο Σταύρο μας!!!!!!
daponte
06-04-2020 @ 16:30
Α, πα, πα , θα πάω αμέσως να φορέσω ματόχαντρο !
::smile.::

Ευχαριστώ όσουν εκτιμούν τα γραφτά μου !
daponte
06-04-2020 @ 16:42
Ο Σπύρος Σαμάρας , Κερκυραίος στην καταγωγή, θεωρούνταν στην εποχή του συνθέτης ισάξιος των Πουτσίνι, Μασκάνι και Λεονκαβάλλο που εκπροσωπούσαν το καλλιτεχνικό ρεύμα του βερισμού.
Θρυλείται ότι η διάσημη άρια της όπερας "Παλιάτσοι" του Λεονκαβάλλο , " Vesti la giubba" αποτελεί αντιγραφή της "ρομάντσας" από την όπερα "Λιονέλλα" του Σαμάρα.

https://youtu.be/rRhmogBs-gU
daponte
06-04-2020 @ 17:08
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες του 1896 έχουν συνδεθεί και με μία πολύ γουστόζικη ιστορία, την συμφωνία της αστυνομίας (υπό την διοίκηση του διαβόητου Μπαϊρακτάρη) με τους κλέφτες και τους πορτοφολάδες της Αθήνας.

Από τον Μικρό Ρωμηό:

Για την αποφυγή δυσάρεστων επεισοδίων η αστυνομία συγκέντρωσε τους εγχώριους λωποδύτες από «…τα διάφορα καταγώγια και τας τρώγλας και από τας φυλακάς και ανεπτύχθη εις αυτούς ότι θα κατησχύνετο η Ελλάς, αν συνέβαινε να κλαπούν οι ξένοι της, τους υπεδείχθη δε ότι και αν αυτοί εσωφρόνουν επήρχεν ο κίνδυνος του εθνικού ρεζιλεύματος εκ μέρους των Αλεξανδρινών και των εκ Τουρκίας λωποδυτών…». Ακολούθησαν «…λωποδυτικά συνέδρια εις την Πνύκα, κατά τα οποία απεφασίσθη από τους συνελθόντας Έλληνας λωποδύτας της παλαιάς Ελλάδος όπως, όχι μόνον ουδεμία κλοπή διαπραχθή, διαρκούντων των αγώνων και των εορτών, αλλά και όπως οι αυτοί λωποδύται αναλάβουν την επίβλεψιν όλων των ξένων λωποδυτών, με την απόφασιν να τσακίσουν στο ξύλο πάντα όστις θα είχε την ασέβειαν να παραβή τας αποφάσεις του συνεδρίου!…». Οι λωποδύτες συμπεριφέρθηκαν αξιοπρεπέστατα και τήρησαν πιστά τον όρκο τους, με αποτέλεσμα το εξής πρωτοφανές γεγονός: παρά τον συνωστισμό των ημερών «…ουδέν εκλάπη πορτοφόλιον, ουδ’ απωλέσθη εν μανδήλιον…». Με το που εξέπνευσε η εκεχειρία, το «τίμημα» πλήρωσαν την επόμενη μέρα των Αγώνων οι ευρισκόμενοι στην Αθήνα επαρχιώτες «…οίτινες συνηθίσαντες εις εξαίρετον ασφάλειαν μιας ολοκλήρου θορυβώδους εβδομάδος εκλέπτοντο κατόπιν υπό των λωποδυτών ως αθώα ορνίθια…».

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο