| |
Παλέβ’ η αγάπη στο μαντρί
μ’ αντίπαλο το μίσος
χτυπά το μίσος με σπαθί
κι η αγάπη με τα χέρια
Βγαίνει το αίμα απ’ το σπαθί
ρόδα απ’ την αγάπη
κόβει τα ρόδα το σπαθί
βγάζ’ η αγάπη κρίνα
κι εκεί που εμαλώνανε
- το αίμα αυλάκι τρέχει -
κοιτάει το μίσος την καρδιά
- που μον’ αγάπη έχει -
με στεναγμούς να κλαίει
«τι έχεις και κλαις δειλή καρδιά;
δίνεσαι; μου αφήνεις πάνω χέρι;
ή τάχα πόνεσες πολύ
και θέλεις να παραδοθείς;»
«Δε θέλω να παραδοθώ,
μήτε ποτέ το κάνω
μα σ’ είδα εσέ και πόνεσα
είσαι δικό μου αδέρφι.
Είδα πως δίχως σένανε
κι εγώ δε θα υπήρχα
είδα πως συ ‘σαι η δύναμη
που μ’ έκανε να λάμψω.
Και τώρα αν θέλεις κόψε με
στα δύο με την σπάθα
εγώ δε θα σ’ αντισταθώ
θα κάτσω να με κόψεις
και θ’ αποδείξω πως κι εσύ
τιμή έχεις, όπως έχω»
Παίρνει φόρα το σπαθί
τσακίζει την αγάπη
κι ο κόσμος όλος έπεσε
σε δυστυχία μεγάλη.
Έχει το μίσος την τιμή
μα η αγάπη άλλη τόση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
