| |
Κατέρχομαι στο σκοτεινό ποτάμι ,
φανταζόμουν χειρότερη τη διαδρομή .
Εμπρός μου ο επιβλητικός όγκος του βαρκάρη,
τα τείχη πέφτουν πάνω μου,
ουράνιο τόξο με αποχρώσεις γκρίζου στον ορίζοντα.
Σφιχτά κρατώ το νόμισμα στο χέρι,
δε μου το ζήτησε ακόμη,παγερή σιωπή ,
η βάρκα κυλά,νεκρώσιμο κύμβαλο ηχεί .
Αναγγέλλει την άφιξη ο βαρκάρης,
ανασηκώνοντας τους κόντορες,
χύνεται ο ποταμός
στις γαλάζιες σπηλιές της Περσεφόνης,
ανύπαρκτες οι αισθήσεις
να νιώσουν το φως που χάνεται.
Ανεπιθύμητος κρίθηκα για τα Ηλύσια Πεδία,
καθ' όσον “λαθέν βιώσας”.
Θυμάμαι το πρώτο φως ,“η μέρα μου”,
είπαν ακαθόριστες φωνές
Έφτασε ο χρόνος ν' ανέβω στη σκηνή
ανυπομονούσε το κοινό, ανυπομονούσα κι εγώ.
Μην εκπλαγείς από τα φώτα και τις χαρούμενες φωνές
Η σκηνή ήταν δική μου,ένοιωθα την αγάπη να με περιβάλει.
Γελάστηκα από την καλοσύνη τους, πρόσκαιρη ήταν.
Η παράσταση θα συνεχίζεται κι ο ρόλος σου θα μεγαλώνει
Πρέπει να μοχθήσεις ,να γελάσεις να κλάψεις .
Ο ρόλος της ζωής είναι δύσκολος μη φοβηθείς τη σκηνή,
άλλοι κρατούν το κεφάλι ψηλά κι άλλοι υποκύπτουν,
φιλούν το χώμα επαίσχυντα σημάδια ήττας υποκρύπτουν.
Η στιγμή του έργου σου ανήκει, “Άδραξε τη μέρα”.
Γιατί η παράσταση είναι μία και μοναδική,
ο χρόνος κυλά κυλάς κι συ μαζί μ' αυτόν,μέσα απ' αυτόν
θα πέσει η αυλαία και θ' απομείνεις μόνος στη σκηνή.
Ανέβα μη διστάζεις “Είναι η μέρα σου”είπαν
Ήρθε η ώρα να βγεις στη σκηνή
το κοινό περιμένει ,ανυπομονεί την είσοδό σου
Διψά να γελάσει,να κλάψει,να χλευάσει.
Μην εκπλαγείς από τους ήχους των χειροκροτημάτων,
μην απογοητευτείς από τη σαρκαστική σιωπή,
από τους επικριτές που καραδοκούν.
Συνέχισε η σκηνή είναι δική σου,
όταν κλάψεις οι εχθροί αμήχανοι θα γελάσουν.
Η σκηνή φαίνεται τρομακτική για τους αδύνατους.
Εμπρός πήγαινε είναι η μέρα σου.
Πάλεψε να κερδίσεις το κοινό σου,
κάνε να κλάψει μαζί σου να γελάσει μαζί σου.
Η αυλαία πλησιάζει. Πήγαινε ο χρόνος πλησιάζει.
Τότε θα αναλογιστείς..... “Πότε κιόλας”.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
