| |
Ήταν κάποτε
μια παραμυθένια ακρογιαλιά
που την κοιτούσε μόνο το φεγγάρι
όταν τη νύχτα είχε ξαστεριά'
κι ο ήλιος κάθε μέρα
με τις πιο ζεστές αχτίδες του
τις χάιδευε τα χρυσαφένια της μαλλιά.
Ήταν κάποτε
μια παραμυθένια ακρογιαλιά
όπου υπήρχε
χαραγμένο ένα σ΄ αγαπώ
όπου τα κύματα άγγιζαν
χωρίς όμως να του προξενούν κακό.
Ήταν κάποτε
μια παραμυθένια ακρογιαλιά
γεμάτη με όμορφα κοχύλια, αστερίες
και βότσαλα από την αλμύρα σκαλιστά'
που όταν τ' αστέρια ήταν φωτεινά
το δρόμο έδειχναν
σε κάθε ερωτευμένο ταξιδιώτη
που τύχαινε να έχει χαθεί
στου πελάγου τ' ανοιχτά.
Ήταν κάποτε
μια παραμυθένια ακρογιαλιά
που όλοι στα όνειρα τους είχαν περπατήσει
σαν είχαν ερωτευτεί βαθιά!
Και πόσα φιλιά
δεν είχαν ανταλλάξει εκεί
νεράιδες με αερικά!
Και πόσα άλλα όμορφα και ωραία
και μαγικά
είχαν συμβεί εκεί
χωρίς όμως ποτέ κανείς να ξέρει
που να ψάξει να την βρει
γιατί έχει μεγάλο βάθος
του κάθε ανθρώπου η ψυχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
