| |
Ψυχή ποτέ δεν μου δεν θα βρω, να δω τι μου συμβαίνει.
Πως απ' τα χίλια όνειρα, μου μείναν οι αναμνήσεις.
Και πως ετούτο το μυαλό, που δίπλα σου σωπαίνει.
Δεν βρίσκει πια διαφύγη, τα βράδια και απαντήσεις.
Εγώ που πάντα ήθελα, μια βόλτα όλο τον κόσμο.
Να τόνε πάρω, να τον πιω, σαν να σαν να τανε τσιγάρο.
Και να τον κάνω γόπα μου, να τον πατώ στον δρόμο,
Βρήκα μονάχα στάχτες του, χωρίς να τον φουμάρω.
Μα εσύ είσαι το τσιγάρο μου
και το άδειο μου σεργιάνι.
Ο κόσμος που δεν χάλασε
και η γη μου που δεν τρέμει.
Το άσπρο σου στο μαύρο μου,
που όλα θα τα λευκάνει.
Και ο καπνός που κράτησε
και απ' την ψυχή μου βγαίνει.
Ψυχή ποτέ μου δεν θα βρω, να πω όλη την αλήθεια.
Πως όλα είναι θρύψαλα και όλα είναι σπασμένα.
Στο άδειο το κεφάλι μου, είναι όλα πια σκουπίδια.
Και στα ανάξια χέρια μου, τα πάντα είναι συντρίμμια.
Μα εσύ είσαι το τσιγάρο μου
και το άδειο μου σεργιάνι.
Ο κόσμος που δεν χάλασε
και η γη μου που δεν τρέμει.
Το άσπρο σου στο μαύρο μου,
που όλα θα τα λευκάνει.
Και ο καπνός που κράτησε
και απ' την ψυχή μου βγαίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
