| |
Νύχτα που έπεσες βαριά
και 'φερες δάκρυα καυτά
άκου τα κύματα θρηνούν
στα ακρογιάλια που κυλούν.
Πώς να αντέξει μια ψυχή
ένα χαμό, μια σιωπή;
Η απουσία μια ρωγμή,
η πιο αβάσταχτη πληγή.
Τούτες τις δύσκολες στιγμές
που είναι οι καρδιές μισές
είναι της ώρας τα λεπτά
τα πιο σκληρά καρφιά.
Τα λόγια είναι σιγηλά
στο βλέμμα μια καταχνιά
οι σκέψεις είναι γκριζωπές
θυμούνται τις παλιές χαρές.
Καμπάνα Συ της εκκλησιάς
της πιο γαλήνιας λαλιάς
σάλπισε στις πόρτες τις λευκές
άνθισαν οι πασχαλιές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
