Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Υστάτη επιθυμία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269382 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Υστάτη επιθυμία
 Σκιές, πιασμένες χέρι - χέρι, στο αέναο γαϊτανάκι της λησμοσύνης...
 
Κανείς δε θέλω να θρηνήσει,
όταν το νήμα θα κοπεί
και θα τραβάει η ψυχή κουπί
για τ' ουρανού το ερημονήσι.

Κι ούτ' ένα δάκρυ να κυλήσει,
αν μ' αντικρύσετε, χλωμό,
να δρασκελώ τον ποταμό,
που θα βουίζει σα μελίσσι
κι ίσως σα Σφίγγα σας μιλήσει.

(Πείτε, πως μ' έναν μυροβόλο
μέθυσα ανθό του Αυγερινού.
Κι ο νόστος σάλπαρε απ' το νου
σαν τρεχαντήρι από τον μώλο.

Ή πως, κι αν πέρασα σκοπέλους,
βούλιαξα σ' άμμο προσφυγιάς
μ' άγιο σκαρί της Παναγιάς
και συντροφιά στην πλώρη αγγέλους,
κιθαρωδούς Σειρήνων μέλους.

Κι όλο την ίδια είχ' απορία:
μην ο γιαλός λοξά τραβά
ή πήρε η τράτα μου στραβά
την που της έλαχε πορεία;

Και μ' έτρωγ' η αμφιβολία,
αν, τάχ', απ' τον ξεριζωμό
θά 'βρει το πνεύμ' αναπαμό
στην που μας γνέφει παραλία
με βότσαλα στιλπνά και λεία.)

Μήτε η θωριά σας να με οικτείρει,
αν σβήσω απόψε σα θαμπή
κι αποσταμένη αναλαμπή
παντέρμου φάρου σ' ακρωτήρι.

(Είχα αδελφό μου τον σιρόκο,
τον Ποσειδώνα αψύ παππού.
Μα χαιρετούσα που και που
-κρυφά, απ' τον υγρό του θώκο-
του αφρού κανά διαβάτη φλόκο.

Με φεγγαροδρεπάνια κρύα
σαν θέριζα άστρα της νυκτός,
με 'ραίναν πίδακες φωτός
ζεστού σαν αίμα από αρτηρία.

'Ξομολογήθηκα στ' αγέρι
κι απ' τ' ακριβά μου μυστικά
μάθαν' οι γλάροι μερικά
και τ' άλλα κάτι βράχοι γέροι,
της ερημιάς μου συνεταίροι.)

Κι όταν θα πέφτει η αυλαία
και το κοινό θ' αναχωρεί,
ας μείνει η μάνα η καψερή,
μ' ας με κοιτάξει φευγαλέα.

Και, στη στερνή μου ετούτη πράξη,
αν το κουράγιο της σωθεί,
από τον ύπνο τον βαθύ
λίγη γαλήνη μου ας αδράξει,
στ' αγκάθι μέλι η αυγή πριν στάξει...

Κι οι φίλοι, κάντε μου μια χάρη:
βάλτε δεμένους και λυτούς
κι αντισταθείτε στους λωτούς,
όποτ' ο Χρόνος σας τρατάρει.

Μ' αν τύχει και το στοχαστείτε,
κλάψτε που η Λήθη κατοικεί
σ' άδειες καρδιές και με ρακί
γλυκόπιοτο μας εκδικείται,
μια και στο μνήμα η Μνήμη κείται...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
elli
29-08-2006 @ 17:05
Όμορφοι και μεστοί οι στίχοι σου...Με μέθυσες γρήγορα...Έλειψες από εδώ Denis...Ελπίζω να είσαι καλά...Ελπίζω να είναι όλα καλά...
vas
29-08-2006 @ 17:07
...
maninoula
29-08-2006 @ 17:07
::yes.:: ::yes.:: καλο
MAKHS KAURISMAKHS
29-08-2006 @ 17:09
Είναι πόνος.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
29-08-2006 @ 17:32
αργείς αλλά καίει ::smile.::
μπρουχίτα
29-08-2006 @ 20:31
...από τα καλύτερα που έχω διαβάσει...
Αγνή
29-08-2006 @ 22:22
Εξαίσιο! Αλεξανδρινό!!!(Δεν μπόρεσα
να μην θυμηθώ την τεχνική του Σπιλ!)
kapnosa-v-ainigma
30-08-2006 @ 01:23
Ωραία Ντενις! ::smile.::
AceOfSpades
30-08-2006 @ 02:50
τι ευχάριστη έκπληξη !! welcome φίλε ..
η γραφή σου μαγική με κορύφωση τους πίδακες φωτός !
μπράβο denis
EKI
30-08-2006 @ 03:35
Φίλε κι αδερφέ, καλώς επέστρεψες........
και μόνο που βγήκες αγρατζούνιστος από την
απίστευτη δοκιμασία που πέρασες........είσαι νικητής της ζωής.
Και μόνο γι΄ αυτό είσαι άξιος θαυμασμού.
Τα σέβη μου, που λέει κι ο Ντέρος.
Denis
30-08-2006 @ 05:11
Έλλη μου, Βασίλη, Μανίνα, Ελισάβετ, Σπυράκο, Μπρουχίτα, Εύα και Γιάννη, σας ευχαριστώ θερμά που κοπιάσατε στο φτωχικό μου!

Αγνή, παραδέχομαι πως μου περιποιεί, ασφαλώς, ιδιαίτερη τιμή η σύγκριση με τον Σπήλιο, αν και, για να προσγειωθούμε συναμφότεροι σε λιγάκι στερεότερα εδάφη, δε σου κρύβω, πως, και μόνο που τη διανοήθηκες, το βρίσκω -κι όχι, βέβαια, από υποκριτική ταπεινοφροσύνη, μα από πεποίθηση, που πηγάζει από στοιχειώδη αυτεπίγνωση-, μάλλον ασεβές, χωρίς καθόλου να προτίθεμαι επ' ουδενί να σε θίξω μ' αυτή την παρατήρηση, αφού ο, επαναλαμβάνω, προσωπικά άγνωστός μου Σπήλιος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι κορφή παρθένα κι άφταστη, κατά πολύ υψηλοτέρα του Ολύμπου κι αυτών ακόμα των Ιμαλα'ί'ων... Πάντως, Αγνή, άσχετο, μ' άρεσε πολύ ο Αύγουστός σου...

Άγγελε, με τις προλήψεις σου! Χαχα... Σε νιώθω απολύτως... Και με τιμά ιδιαιτέρως η ανυπόκριτη, ευελπιστώ, διαβεβαίωσή σου, ότι σε συγκίνησε το πόνημά μου! Δυστυχώς, ωστόσο, τα παραπάνω, που γράφω για την Αγνή, ισχύουν αναλογικά ή ευθέως, και ως προς την εκ μέρους σου αποτολμηθείσα βέβηλη σύγκρισή μου με τους πνευματικούς ογκόλιθους, που μνημονεύεις στο πρώτο παραπάνω σχόλιό σου... Μην τρελαθούμε κιόλας, είπαμε... Να 'σαι καλά, πάντως!

Τέλος, last but not least, Γιώργο, η καρδούλα μου το ξέρει, αν βγήκα αγρατζούνιστος, όπως γράφεις, από τη σκληρή δοκιμασία που πέρασα... Μάλλον, ακόμα στο τούνελ βρίσκομαι, αν και νομίζω ότι έχω αρχίσει να βλέπω έν' αμυδρό φως στην άκρη του... Δυστυχώς, φίλε, κανείς δε βγαίνει νικητής, παρά τσακισμένος κι εξουθενωμένος από τέτοιες αναμετρήσεις με τη Μοίρα και τ' άθλιο ριζικό μας... Μην κρίνεις, λοιπόν, κατά τα φαινόμενα, γιατί, εν προκειμένω, σε διαβεβαιώ ότι απατούν... Παρόμοιες συφορές σε χαράζουν βαθιά και σε σφραγίζουν οριστικά και ανεξάλειπτα... Τέσπα, όπως και να 'χει το πράμα, να 'σαι καλά! Η στιχοπαρέα ίσως και να 'ναι μία από τις πηγές εκπόρευσης του προαναφερόμενου φωτός στην άκρη του τούνελ και την ευχαριστώ από καρδιάς!
EKI
30-08-2006 @ 06:16
Διορθώνω.....βγήκες δυνατός.........
Το .......... αγρατζούνιστος....... που έγραψα παρά πάνω,
ούτε και ξέρω πως μου ήρθε, τώρα το κατάλαβα τι βλακεία έγραψα,
αν είναι δυνατόν να βγήκες αγρατζούνιστος από τέτοιο χτύπημα,
Σόρυ Διονύση...........
fevroni
30-08-2006 @ 06:23
Καλημέρα την πιο ζεστή και τρυφερή που διαθέτω Νιόνιο μου, χρωστάω ένα τηλεφώνημα, δεν ξέχασα, θα σε πάρω, αρκεί να σε βρω....φιλιά πολλά σου...όσο γι αυτό που έγραψες (αν και τα έμετρα δεν είναι το φόρτε μου), μου άρεσε απίστευτα...
επισκέπτης
30-08-2006 @ 07:43
χαίρομαι πάντα να σε ξαναδιαβάζω, μη χάνεσαι...
annaΤi
30-08-2006 @ 08:47
αντιφάσεις:
χάρηκα που σε είδα να καταχωρείς (πού χάθηκες βρε, τόσο καιρό;) -πάγωσα με το "ύστατη" (η μοναδική φορά που χρησιμοποίησα τη λέξη, είε αντίστοχο με το δικό σου θέμα...)
χάρηκα με την απόδωση-πάγωσα/ανησύχησα με το θέμα...
Σίγουρα σε χαρακτηρίζει εν γεννής ποιητική στόφα (στο έχω ξανάπει...) και το μεγάλο πλεονέκτημα της γλώσσας!!!
και πριν μου απευθύνεις ό,τι και στους άνωθεν... επέτρεψέ μου, μία σύσταση... όταν όλοι (μα όλοι) συναινούν... απλά και μόνο, προσπάθησε να δεις τί βλέπουν πριν βιαστείς ν' απεμπολήσεις... ;-)
Θα ευχηθώ, μόνο περαστηκα, ανεπίστρεπτα και ταχεία ανάκαμψη!!!
Να μας τιμάς, συχνότερα...
Αγνή
30-08-2006 @ 10:26
Φίλε μου Denis, με τιμά ο χρόνος που μου χάρισες
στην απάντησή σου και η γνώμη σου γιά τον Αύγουστό μου.
Η λατρεία σου γιά τον Σπιλ με συγκινεί ως λατρεία. Εκεί
ανα-γνωρίζω τις άλλοτε διαφανείς κι άλλοτε ημιδιαφανείς
συστοιχίες της φυγόκεντρης ποιήσής σας. Φυγόκεντρης με
συμπαντική διάθεση!!! Ευτυχώς παλιέ μου φίλε, στα Ιμαλάια της
Ποιήσης και της Στιχουργικής Τέχνης, δεν "υπάρχουν" κορυφές,
μόνον οι δρόμοι τους προς αυτές και οι οδοιπόροι τους, ένας
μονάχα δρόμος γιά κάθε οδοιπόρο ξεχωριστά.
Η χθόνια φύση μας, επιτρέπει σε ελάχιστους εκλεκτούς όπως ο
Σπιλ να τις θωρούν στην υπερπραγματική τους διάσταση,
να απογειώνονται και να αγκαλιάζουν γιά λίγο τις ακμές και τις
καμπύλες τους, προτού συντριβούν γιά πολλοστή φορά από
τις κακουχίες της ανάληψής τους.
Σχετικά με τις δικές σου εγχαράξεις, της αιμοδιψούς εποχής των
στίχων, εύχομαι να αποτελέσουν προϋπόθεση νέων θαυμάσιων
λεκτικών λιτανειών.....
katia
30-08-2006 @ 16:04
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!
Χαιρομαι που εισαι και παλι εδω.....
::smile.::
για το καλωσορισμα....

Του μελλοντος οι μερες στεκονται μπροστα μας
σαν μια σειρα κερακια αναμενα
χρυσα ζεστα και ζωηρα κερακια
..........
Κ.Καβαφης
agrampeli
31-08-2006 @ 07:25
Επιδή είμαι καινούρια εδώ διάβασα τώρα καί πιό παλιά κομάτια σου είναι όλα υπέροχα καί όπως κατάλαβα είσουν αδιάθετος
σού εύχομαι περαστικά ::smile.::
seizeTHEday
22-09-2006 @ 01:25
Γεια σου Διονύση!
Ελπίζω να είσαι καλά!
::smile.::
ΑΜΕLIE
24-11-2006 @ 06:53
Eξαιρετικό.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο