| |
Περπατούσαμε για ώρες στο βουνό προς τα πάνω! Καμία αίσθηση στο πούμε πάμε και τι πάμε να κάνουμε! Εκεί που έλεγε πονάω και δεν αντέχω, τώρα την βλέπεις να κρατάει την μέση της και να ανεβαίνει το βουνό χωρίς σταματημό και να τραγουδάει!
- Τραγούδα! Μου λέει!
- Ορίστε;
- Τραγούδα! Όπως παλιά!
- Έχω λαχανιάσει γιαγιάκα μου!
- Τραγούδα… θα σε βοηθήσω να το πούμε μαζί! Συνέχισε! ''Ελά βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε….''
- Να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε!
Η Γιαγια σταμάτησε για λίγο γύρισε προς το χωριό να ρίξει μία ματιά! ''Έχουμε λίγο χρόνο ακόμα''. Μου είπε και συνεχίσαμε να τραγουδάμε!
Σιγά σιγά φτάσαμε σε ένα σημείο του βουνού που βλέπαμε πέρα από το χωριό! Σχεδόν βλέπαμε στα Γιάννενα και πέρα στα βουνά των Τζουμέρκων!
''Όσα βλέπεις, όλα όσα βλέπεις είναι δικά μας'' άρχισε να λέει και από ντροβά έβγαλε ένα παγούρι με νερό. ''η μάνα μας τα άφησε κληρονομιά!'' την κοίταζα αποχαυνωμένος! ''Μία μέρα εμείς θα βασιλέψουμε, μα εμείς βλέπουμε και πέρα απο αυτό!'' από τον ντροβά έβγαλε έναν πάπυρο με σχέδια από κάρβουνο! ''Κοίτα τον χάρτη μας, αυτά μας ανήκουν δικαιωματικά, κανείς άλλος!'' η γιαγιά συνέχισε! ''Τώρα θα μας τα πει η ίδια!''
Ξαφνικά με έπιασε ένα ρίγος! Η Μανωδέσσα ήταν εκεί πίσω και καθόταν σκεπτική καθώς σχεδίαζε στην γη με ένα ξύλο ακαταλαβίστικά πράγματα. Μου θύμισε για λίγο την σκηνή του Χριστού με την πόρνη που σχεδίαζε κα αυτός! Σηκώθηκε γρήγορα γρήγορα και ήρθε κοντά μου, μου χάιδεψε το κεφάλι έπιασε τα χέρια μας τα ένωσε και είπε:
''Τώρα είστε δύο, μα μετά ένας…. Ξυπνήστε το σκοτάδι και το φως και ελάτε κοντά μου!'' η Μανωδέσσα πήρε στα χέρια της τον πάπυρο της γιαγιάς τον έκαψε με μία και ας φύσαγε και τις στάχτες τις πέταξε στον άνεμο να φτάσουν όσο μακριά και αν πάνε! ''τα χαρτιά είναι για τους ανεγκέφαλους!, οι νόμοι μου είναι άγραφοι και απαράβατοι!''
''Κανείς άλλος δεν εχει αυτήν την χάρη παιδί μου! μόνο εσύ'' η Μανωδέσσα με κοίταζε! ''Κοίτα το βασίλειο σου ξανά και ξανά, όσο ατενίζει το μάτι αυτά είναι δικά σου!''
Σηκώθηκε και έβγαλε από την τσέπη της ένα περίεργο σιδερένιο βαζάκι που μέσα έκρυβε την μυστική σκόνη! Τίναξε λίγο το χέρι της να φανεί το βραχιόλι των ονείρων και έριξε λίγο σκόνη στην παλάμη της! ''Εκεί έγραψα κάτι! Διάβασε το!'' την κοίταξα για μία στιγμή με απορία! ''Μα τι μου λεει!'' σκέφτηκα και πήγα εκεί κοιτώντας την σταδιακά με απορία!
''Κοίτα'' προσφώνησε! Και εγώ κοιτούσα αποχαυνωμένος! Ναι! Ήταν αυτό που δε περίμενα! Μέσα στο νού και στην γνώση η γυναίκα αυτή έγραψε κάτι που φαίνεται λες και γράφετε σε χαρτί, γύρισα και την κοίταξα ξανά με την περιέργεια τώρα να με κυριεύει ακόμα περισσότερο! Είχε σχεδιάσει έναν ναό με τρία λυχνάρια! Από κάτω την συνταγή της σκόνης αυτής.
''Αυτή η σκονη'' άρχισε να λεει ''έχει την δύναμη η να σε ανεβάσει στο βάθρο δίπλα στην Διώνη η να σε στείλει στα Τάρταρα να περιπλανιέσαι ανάμεσα στα φλογερά ποτάμια του Άδη, πρόσεξε όμως, ο λίθος κάνει την διαφορά!'' Άλλη μία γυναίκα εμφανίστηκε από το πουθενά… ''το απόγευμα των αποκαλύψεων'' μουρμούραγα σχεδόν!
''Γαλτού* Μητέρ!'' η Μανωδέσσα γύρισε! ''Είσαι έτοιμη να δώσεις κάτι τόσο σημαντικό σε ένα παιδί;'' ρώτησε η κοπέλα!
''Το παιδί αυτός είναι ο διάδοχός μου, η συνέχεια μου, η πνοή μου Αγαλίρα!'' όλα πλέων εχουν παγώσει! Η Γιαγιά έκατσε και κατέβασε το κεφάλι της προς το χώμα! Η Αγαλίρα έβγαλε ένα κομμάτι πηλό από την τσέπη της! Η Αγαλίρα φορούσε παρόμοια ρούχα με την Μανωδέσσα, Γαλάζια και αέρινα!! Ναι είναι κόρη της! Η πρώτη γενιά της Μανωδέσσας που κυριαρχεί και επεκτείνετε λες και είναι έτοιμη για πόλεμο!
''Ο Πηλός δε μας ενδιαφέρει τι γράφει Αγαλίρα!'' είπε η Μανωδέσσα! ''Πώς δε μας ενδιαφέρει! Λέει…………..'' η Μανωδέσσα σήκωσε το χέρι της προς την Αγαλίρα για να σταματήσει! ''Γαλτού Αγαλίρα!''
Μία νεκρική σιγή έπεσε στο μέρος και αυτό που ακουγόταν ήταν μόνο ο αέρας!
''Γιατί πάντα πας κόντρα;''εμφανίστηκε μία αντρική φιγούρα στην συνάντηση αυτήν! ''Αφού η μάνα ξέρει καλύτερα από εμάς''…
Εγώ έμεινα να τον κοιτάζω αποχαυνωμένος και μαγεμένος από αυτό που βλέπω μπροστά μου! Τα πόδια μου έχουν αρχίσει και τρέμουν! ''το απόγιομα τον αποκαλύψεων''είπα και συνέχισα να τον κοιτάζω.
Η Γιαγιά στράφηκε προς τον άντρα αυτόν και τον αγκάλιασε! ''Κεθώρ μου'' έβαλε τα κλάματα ''πόσο καιρό έχω να σε δώ!'' η γιαγιά έκατσε λίγο σε μία πέτρα με χαμηλωμένο το κεφάλι! Ο άντρας ήρθε προς το μέρος μου!
Μοιάζουμε σαν δύο σταγόνες νερό!
Ε Ναι λοιπόν τώρα τα καταλαβαίνω όλα! Όλα όσα ξέρω για την Μανωδέσσα είναι επειδή τα έχω ζήσει! Είμαι ο Κεθώρ, ο Αντώνης. Ο γιός της Μανωδέσσας σε βερσιον που ούτε εγώ μπορώ να διανοηθώ!
''Ξέρω πως μπερδεύεται ο νους σου Αντώνη, αλλά η αλήθεια διαφέρει από αυτό που καταλαβαίνεις!'' τον κοιτάζω στα μάτια ''εγώ είμαι εσύ και εσύ είσαι εγώ'' , εγώ εσύ και τα μυστήρια… τα χάνω, ο Κεθώρ πήρε στα χέρια του το κομμάτι πηλού και μου το έδωσε! Επάνω γράφει ονόματα και πρόσωπα τις ιστορίας της Ελλαδος και όχι μόνο που είχαν αυτήν την σκόνη. Ναι άλλη καταστράφηκαν από αυτήν και άλλοι έφτασαν ψηλά να μπορούν να διαφεντεύουν ολάκερη ακόμα και την γη!
''Αθηνά'' είπε ο Κεθώρ! ''Πάρε το παιδί στο σπίτι και δώσε του ξανα λησμονόνερο!' η Μανωδέσσα με κοιτούσε, ήρθαν και οι τρείς κοντά μου…. Η Μανωδέσσα ήρθε πρώτη με κοίταξε στα μάτια με φίλησε στο μέτωπο και μου είπε ''Σαγαπώ! Είσαι το παιδί μου, κανείς δε θα σε πειράξει όσο υπάρχω!'' ήρθε ο Κεθώρ με πήρε στην αγκαλιά του και μου είπε! ''Αν πάψεις εσύ θα πάψω και εγω να υπάρχω… σαγαπάω για αυτό που ήμαστε!'' η Αγαλίρα ήρθε κοντά μου σε απόσταση αναπνοής ''Εσύ ξανά γεννήθηκες… εγώ όχι! Να προσέχεις!''
Βρέθηκα στο κρεβάτι με 40 πυρετό… δε θυμαμαι τίποτα! Μόνο ότι πήγαμε με την γιαγιά στο βουνό! Στον Τόμαρο! Ήταν αλήθεια η ψέματα; Όνειρο η φαντασία;
Η γιαγιά ήρθε ένα με ένα πιάτο πιλάφι! ''Αλήθεια είναι!'' μου έδωσε ένα ποτήρι νερό ''κοιμήσου νου!!!'' δεν ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια! Κοιμήθηκα για δέκα ολόκληρα χρόνια! Θα μάθω την αλήθεια ότι πεθάνει η γιαγιά!
Καληνύχτα Μανωδέσσα!
Καλό παράδεισο γιαγιά! Σαγαπω!
*Σταμάτα στην γλώσσα των μαγισσών!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
