| |
Μια Πρωτοχρονιάτικη ιστορία μοναξιάς
Αφιερωμένο σε μια φίλη μου, που μόνο η σκέψη της με κάνει να δακρύζω.
(και στη ΡΙΑ που μου το θύμησε)
θα ‘ρθεί κι αυτή η πρωτοχρονιά,
μοναχική και πάλι
πάλι κι αυτή στη λησμονιά,
πλοίο χωρίς λιμάνι
Άγιος Βασίλης δε θα ρθεί
ποιός δώρα να της φέρει,
γιατί μονάχα τη σιωπή
η μοναξιά προσφέρει
μάταια βόλτα ταπεινή
στην αγορά κινάει,
σαν είναι η τσέπη αδειανή
και να κοιτάς πονάει.
τα χρήματά της ψίχουλα,
οι ανάγκες της μεγάλες,
τα μαγαζιά κατάμεστα
κι οι πειρασμοί ψιχάλες.
με τα λειψά της τα λεφτά
ποιό χρέος να καλύψει
πείνα, ενοίκιο, ρουχισμό
ή της ψυχής την θλίψη;
σε μία κάβα στέκεται
η πείνα δεν τη νοιάζει
και στ ακριβότερο ποτό
την τσέπη της αδειαζει.
με μια σαμπάνια γαλλική,
στην αλλαγή του χρόνου
σβήνει της φτώχιας την ντροπή,
τα δάκρυα του πόνου.
μια ιστορία αληθινή
πριν χρόνια γινομένη,
και ντράπηκα σαν έμαθα
ακόμα πως συμβαίνει.
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
