| |
Παιδικό 2012
Θυμάμαι όπως διέσχιζα το έλος,
με το χαμόγελο στο στόμα,παιδί
αμούστακο ακόμα κι ο αγέρας
μοσχομύριζε της θάλασσας την
άλμη κι η πίκρα του βάτου,που
ταξίδευε απ'άκρη σ'άκρη,πίκριζε
ο αγέρας νοτισμένος,πίκριζε το
στόμα - με κάθε ανάσα αναπνοής -
μα χωρίς πίκρα ζωής.
Μέτραγα αστέρια στο θόλο τ'ουρανού
ακροβολισμένα σε μαύρο αυγουστιά-
τικο - διαμάντια διάσπαρτα - σε μαύρο
του Αυγούστου βελουδένιο στρώμα κι
η λάσπη νοτισμένη με αλμύρα,γιόμιζε
το αίμα,άφθονο και δυνατό έρεε τότε
ακόμα.
Σε κάθε αναπνοή - θαρρείς - αναδευόταν
η ψυχή,σαν νά'θελε να φτάσει ψηλότερα
απ'τον ουρανό,έξω απ'το σώμα κι ο άνεμος
τραγούδι ανάμιχτο με κύμα,το έλος ευωδιές
- πίκριζε ο αγέρας,πίκριζε το στόμα με κάθε
ανάσα αναπνοής,μα χωρίς πίκρα ζωής,έφεγγε
χαρούμενη η ψυχή - κάτω από τα αστέρια,
αμέτρητα,φωτεινά κι εγώ αναπνοές καρδιάς.
Η αύρα η θαλασσινή τις σιγοτραγουδούσε
κι ήμουν ελεύθερο ακόμη αγγελούδι - απ'
του κόσμου τα δεσμά - αμούστακο λουλούδι,
στης νυχτιάς του βάλτου τ'αλμυρό λιβάδι,
το κύμα στην ακτή μοσχοβολούσε ανάμιχτο
με ρείκι κι ουρανό,του Αυγούστου ευωδιαστό,
κάθε άγγιγμα της νύχτας -χάδι - μίλια μακριά
ξεμάκραινε και με παφλασμούς επέστρεφε
και άγγιζε.
Αιώνια,μικρή,αγαπημένη μου στιγμή,σαν
φυλαχτό σε κράτησα σε σκοτεινό ωκεανό,
σαν δίσκο φωτεινό σελήνης,για να φωτίζεις
τα σκοτάδια του μυαλού - στο έλος της ζωής -
σε κράτησα ανάμνηση στιγμής,σαν διάσπαρτα
διαμάντια σε μαύρο βελουδένιο στρώμα,στο
μόνο έλος που αγάπησα κι ένιωσα σπιτικό.
Σ'αυτήν τη λάσπη,ανάμιχτη με του Αυγούστου
άλμη,υπήρξα ασφαλής,ακίνδυνα περπάτησα,
ποτέ δε βούλιαξα στο έλος μου το παιδικό,στα
πλάσματα που αντίκρυσα αφέθηκα κι ευχήθηκα
πάντα να ξαναγυρνώ,για ανάμνηση σε κράτησα,
ακόμη σε κρατώ,σαν φυλαχτό ανάμιχτο με άλμη
απ'της νυχτιάς του βάλτου τ'αλμυρό λιβάδι,για
να φωτίζεις τα σκοτάδια του μυαλού στο τέλμα
της ζωής,σαν δίσκος φωτεινός σελήνης,με διά-
σπαρτα διαμάντια σ'έναστρο ουρανό,σε μαύρο
βελουδένιο του Αυγούστου στρώμα,έλος μου
παιδικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
