| |
Βρέχει στη γειτονιά μου
και οι δρόμοι ερημικοί'
μα τα άνθη στις αυλές
χορεύουν και γελούν.
Η ρίζα τους θα δροσιστεί
με του ουρανού το δάκρυ'
κάποιος... πονά πολύ
για μια πικρή πια αγάπη.
Άνεμος... Βοριάς ζυγώνει
τις ευωδιές τους αποζητά,
να τις σκορπίσει στις κορφές,
να ζεσταθούν οι παγωνιές.
Ψυχές του κόσμου άδειες
τους δίνουνε μαντίλι
να το φιλήσουν γλυκά...
έρωτα να βρουν στο δείλι.
Βρέχει στη γειτονιά μου
και τα άνθη η ελπίδα
που δεν νίκησε ποτέ
της θλίψης η καταιγίδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
