| |
Είχες συνηθίσει να ψαρεύεις σε θολά νερά
κάτι που είναι (το λιγότερο) σημείο παρακμής…
Επιπλέον, σε βόλευε να μην έχεις ούτε παρελθόν ούτε μέλλον
παρά μόνο μια άχρηστη φαντασία…
Καθώς όμως κοίταζες ψηλά
κι έβλεπες έναν ουρανό γιορταστικό κι αστραφτερό…
Ένας βίαιος άνεμος σε φύσηξε στο πρόσωπο κι ακούστηκε ένας ήχος
σαν να θρόιζαν φραμπαλάδες…
Τότε η καρδιά σου γέμισε λιγοθυμιά…
Κι ύστερα από λίγο, όταν αισθάνθηκες ότι το καλοκαίρι θα έφτανε
ως το αξιολύπητο δωμάτιό σου…
Στα χείλη σου ίδρωσε η θάλασσα…
Και τα μαλλιά σου μούσκεψαν πάνω στα κεντημένα μαξιλάρια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
