Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εαυτέ μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130384 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εαυτέ μου
 Μιας ανάμνησης στίχοι
 
Πόσα να ξέρει η νυχτιά άραγε μυστικά
από τ' αχνά τα όνειρα, τ' ανείπωτά μου λόγια,
χρυσόφωτη σα στέκεται και με κρυφοκοιτά
στα πέπλα της τα διάφανα να γράφω μοιρολόγια.

Κι όταν το φως της τ' απαλό με διαπερνά
όμοια η ελπίδα μου με θαλερό βλαστάρι
την ηρεμία μες στη σκέψη αναγεννά
γλυκογελάει σαν παιδάκι το φεγγάρι.

Πόσο λατρεύω αυτές τις άηχες στιγμές
ένα παράθυρο με τ' άπειρο για θέα
όψεις καθάριες γκριζωπές και θαλασσιές
σύννεφα-κύματα πελώρια και ωραία.

Μα έρχονται ώρες που όλα με τρομάζουν
απόκοσμες μου ακούγονται οι μουσικές
πέπλα ομίχλης τον ήλιο μου σκεπάζουν
μεθώ με θλίψη κι αγρυπνώ με τις σκιές.

Εαυτέ μου αύριο μπορεί να είν' αργά
γίνε αγέρι να επισπεύσεις τη φυγή σου
ντύσ' το κορμί σου στα λευκά τα γιορτινά
ωκεανό κάνε την άφθαρτη ψυχή σου.

Ώθηση δώσε στη χαρά κι ας μη σε θέλει
τις ομορφιές σου στο βυθό σου να τις ψάξεις
σε μι' άλλη γη που η αγάπη ανατέλλει
κάνε ετούτη τη φορά τις λέξεις πράξεις.

Όταν πληγώνεσαι μην κλαις να μου χαρείς
κράτα καλύτερα τα μάτια σφαλισμένα
μες στο γιαλό της πιο αγνής σου χαραυγής
βαρκούλα γίνε και ταξίδευε στα ξένα...

2006
Πόλυ ⚘


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ღ꧁ღ╭⊱ꕥ✍ꕥ⊱╮ღ꧂ღ
 
Ζωή Α.
30-05-2020 @ 00:36
Μα έρχονται ώρες που όλα με τρομάζουν
-----
μεθώ με θλίψη κι αγρυπνώ με τις σκιές.
::love.:: ::up.::
::hug.:: είναι κάτι βράδια #Εαυτέ μου#
aridaios
30-05-2020 @ 02:31
ντύσ' το κορμί σου στα λευκά τα γιορτινά
ωκεανό κάνε την άφθαρτη ψυχή σου. ::rock.::

Τι ωραιος στιχος... ::love.::
Κων/νος Ντζ
30-05-2020 @ 07:36
Πόσο λατρεύω αυτές τις άηχες στιγμές
ένα παράθυρο με τ' άπειρο για θέα
όψεις καθάριες γκριζωπές και θαλασσιές
σύννεφα-κύματα πελώρια και ωραία.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
malkon64
30-05-2020 @ 10:11
Εξαιρετικό ..................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Άηχος
30-05-2020 @ 11:09
Θα μπορούσα να κατατάξω το ποίημα σου σε ένα είδος διττής ποίησης, ως προς το περιεχόμενο του.
Συνυπάρχουν η ελπίδα και η θλίψη, η οποία και μάλλον κυριαρχεί. Στην δε εύελπι κατακλείδα του, η
προτροπή για ένα ταξίδι στο άγνωστο, φανερώνει μιαν διάθεση για κάτι νέο. Για μια νέα αρχή…..

Πηγαίος στίχος και εξαιρετικός συνάμα, άξιος προσοχής και συγχαρητηρίων. Πολλά σου μπράβο.
saterof
30-05-2020 @ 14:40
Καταπληκτικο....αλλα δεν εκπλησομαι!
Αξιζεις κατι παραπανω!
Αγιοβλασιτης
30-05-2020 @ 16:59
Πολύ ωραίο..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ουτοπία
30-05-2020 @ 18:45
Σας ευχαριστώ. ::hug.::
-Ειρήνη-
31-05-2020 @ 20:26
Δυνατό κι όμορφο μαζί, Πόλυ, οι εικόνες σου ολοζώντανες! Μου θύμισε τραγούδι, το "στην αγκαλιά της νύχτας" της Δάρρα:

....Ταξίδεψα στη θήκη του φωτός
διέσχισα τις θάλασσες του κόσμου
απ’ όλα τα δεινά πιο δυνατή
για πρώτη μου φορά ο εαυτός μου
[...]
Στην νύχτας την παράξενη αγκαλιά
απόμεινα και γίνομαι ένας ήχος
που σκίζει τη θλιμμένη σιγαλιά
γκρεμίζοντας της μοναξιάς το τείχος...

Έτσι κι η ηρωίδα σου, απελευθερώνεται στο σκοτάδι απ' ό,τι την κρατά γονατισμένη και βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει την αυγή...
Γιάννης Κατράκης
01-06-2020 @ 11:19
Μα έρχονται ώρες που όλα με τρομάζουν
απόκοσμες μου ακούγονται οι μουσικές
πέπλα ομίχλης τον ήλιο μου σκεπάζουν
μεθώ με θλίψη κι αγρυπνώ με τις σκιές.

Ακόμα ένα Αριστούργημα !!!! Μπράβο Πόλυ
Καλό μήνα
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο