| |
Τέντωσα τη σκέψη μου κι έφτασε ως το αδιάφορο, ως το κενό.
Τέντωσα τη σκέψη μου κι έφτασε ως το όμορφο, ως το ονειρικό.
Τέντωσα τη σκέψη μου κι έφτασε ως τους αριθμούς, ως το λογικό.
Κουράστηκα...κι είπα να κοιμηθώ.
Κι είδα ότι πετούσα χωρίς να φοβάμαι στο κενό, ώσπου έφτασα ψηλά
στον ουρανό. Κι άρχισα με τα αστέρια να μιλώ' κι άρχισα να τα αγγίζω
και πλάι τους να περπατώ...Αμέτρητα ήταν κι είχαν απ' ένα όνομα.
Κι άρχισα να φωνάζω το καθένα μ' αυτό. Κι όταν άκουγαν
το όνομα τους μου έλεγαν ''πόσο σ' ευχαριστώ''
Και όταν ξύπνησα αποφάσισα πια να μη τα μετρώ...
Ώ! Τι όνειρο όμορφο ήταν κι αυτό!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
