stixoi.info: Άνεμος και Βιολί

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άνεμος και Βιολί

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130257 Τραγούδια, 269338 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Άνεμος και Βιολί

Ένα ποίημα εμπνευσμένο από το ποίημα του Κρίστιαν Μοργκενστερν "Wind und Geige"

Κάστρο σε δάσος πυκνό και σκοτεινό από τον χρόνο ξεχασμένο
όπου μία κόρη τα βράδια ξενυχτάει και παίζει με βιολί έναν σκοπό μαγεμένο.
Σαν χρυσάνθεμα μέσα στη σελήνη λάμπουν τα μαλλιά της
μα η μελωδία του βιολιού της θαμπή κάνει την ξωτική ομορφιά της.

Μέσα από των δέντρων τα κλαδιά ο Άνεμος ουρλιάζει
για την κατάντια των ανθρώπων βαθιά αναστενάζει.
Τι θέλεις κόρη ξωτική και τη σιγαλιά της παραμυθένιας νύχτας ταράζεις
το βιολί σου κάθε βραδιά παίζει τον ίδιο θλιβερό σκοπό, ποτέ δεν τον αλλάζεις.

Της κόρης η μαγική μελωδία χορεύει με της φύσης τα πλάσματα τα αγνά
τα μάτια της στο άπειρο χάος, μέσα στο κενό αναζητούν όνειρα απατηλά.
Άνεμε που τη νύχτα κυριεύεις και με την πνοή σου τα δέντρα χορεύουν μέσα στις σκιές
θέλω αθάνατη να γίνω η ομορφιά μου να κρατήσει και να με ζηλεύουν όλες οι γενιές.

Κόρη πεντάμορφη που το βιολί σου κάνει των παλικαριών τις ψυχές με πόθο και έρωτα να γεμίζουν
αιώνες στον κόσμο τριγυρνώ, θάλασσες διασχίζω βλέπω πως όλων των θνητών τα κορμιά ραγίζουν.
Κόρη υπερήφανη πολλοί επιθύμησαν αυτού του κόσμου την απατηλή στοργή
όλοι τους πλέον χάθηκαν έμεινε για αυτούς κάποιο τραγούδι και μια ανάμνηση θολή.

Τα παράθυρα του κάστρου είναι τώρα πλέον σκοτεινά,
κανένας ήχος δεν ακούγεται μες τη σιγαλιά,
του βιολιού η μελωδία χρόνια τώρα έχει σιγήσει
μόνο του Ανέμου η πνοή ακούγεται μέσα στη φύση.

Χρήστος Βασιλόπουλος


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Αγιοβλασιτης 11-06-2020 @ 16:53	..σαν παραμύθι.. ::up.:: ::up.:: ::up.::
wandering poet 11-06-2020 @ 18:31	Ευχαριστώ ::wink.::
-Ειρήνη- 12-06-2020 @ 14:55	Δε γνωρίζω το ποίημα, μου άρεσε πολύ όμως το αφηγηματικό δικό σου. Η κοπέλα επιθυμεί την αθανασία που όμως δεν της χαρίζεται...επειδή έπαιζε για τον εαυτό της, να προσελκύει τους άλλους να τη θαυμάζουν, όμως δεν είναι αυτός ο προορισμός της μουσικής...κάπως έτσι το είδα...
wandering poet 12-06-2020 @ 16:16	Πράγματι Ειρήνη. Θέμα του ποιήματος είναι η ανθρώπινη ματαιοδοξία. Ο κρυφός μας εγωισμός. Πάντα με μία πινελιά παραμυθιού, μιας και αγαπώ τα παραμύθια.
zari.kardias 13-06-2020 @ 01:51	Της κόρης η μαγική μελωδία χορεύει με της φύσης τα πλάσματα τα αγνά τα μάτια της στο άπειρο χάος, μέσα στο κενό αναζητούν όνειρα απατηλά... Υπέροχη αφηγηματική ροή ΟΛΟ!!! ::yes.:: ::up.:: ...σαν να απλώνει γύρω μαγεία!!! ::up.::
wandering poet 13-06-2020 @ 02:13	Σε ευχαριστώ! ::smile.::
eclipsi00 13-06-2020 @ 14:48	::angel.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ . & _ ΚΑΛΟ ~ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ! ! ! ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! ! *********************************************************** * Λ Α Μ Ψ Η *
wandering poet 13-06-2020 @ 16:47	Να είσαι καλά Σταυρούλα! Καλό καλοκαίρι. ::smile.::
Γιάννης Κατράκης 15-06-2020 @ 11:51	το βιολί σου κάθε βραδιά παίζει τον ίδιο θλιβερό σκοπό, ποτέ δεν τον αλλάζεις. Υπέροχο ΟΛΟ Χρήστο .. Καλή βδομάδα .... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
wandering poet 15-06-2020 @ 19:29	Ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα. ::smile.::
theTempestAhead 08-07-2020 @ 21:54	::1255.:: Εύγε Χρήστο, πολύ ονειρικό!
inokrini 10-08-2020 @ 17:48	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο