| |
Ήρθαν χρόνια ήρθαν μέρες
που μεγάλωνε η ιτιά
ήρθαν χρόνια ήρθαν ξέρες
τα όνειρα στη πυροστιά
Ήρθαν δίσεκτοι καιροί
δεν λαλούν ψηλά τ` αηδόνια
μια φλογίτσα στο κερί
να` χει η ροδιά μας κλώνια.
Στέρεψαν τα ποτάμια μας
στάχτη το στάχυ το χρυσό
έμεινε η περφάνια μας
άδειο τοπίο και λερό.
Ήρθαν χρόνια ήρθαν μέρες
λειψό το δανεικό ψωμί
οι βουρκωμένες καλημέρες
οι αδειανοί έρημοι σταθμοί.
Κύλησε ο χρόνος αρχηγός
στης ρυτίδας το βλέμμα
της περπατησιάς ο στεναγμός
να φτάσει ως το τέρμα .
Κύλησαν οι μέρες του Μαγιού
μια ανάμνηση ο πόθος
τα λόγια ήταν του καημού
κει στα φεγγάρια ο λόφος.
Κύλησε ο χρόνος σαν νερό
μες στα περβόλια της ψυχής
βάγια, βασιλικό σγουρό
Ανάσταση, μιας Κυριακής.
Ήρθανε δίσεκτοι καιροί
ένα κερί στο δι` ευχών
ήταν η ανάσα μας ξερή
στα βράχια των σωσμών.
Χίλιοι χρόνοι το ταξίδι
μες στο κόκκινο το χώμα
διψάσαμε, αψύ το ξύδι
ένα καρφί έχει το στρώμα.
Δύσκολοι καιροί και λίγοι
στα μανουάλια λίγο φως
μια φλογίτσα να φωτίζει
χαρμολύπη για το βιος
Γροθιά του χρόνου του ληστή
θρύψαλα του καθρέφτη
ένα ταγκό πόθοι σβηστοί
χρόνε άπονε και κλέφτη.
13-6-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
