Ουτοπία
13-06-2020 @ 16:31 | Όμορφο , νοσταλγικό και παραπονεμένο. Μην περιμένεις να ανθίσουν τα ίδια άνθη Ίππαρχε. Η αίγλη του κήπου, έχει χαθεί.
::hug.:: | |
Αγιοβλασιτης
13-06-2020 @ 16:52 | Ωραίο Δημήτρη..
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Ναρκαλιευτής
13-06-2020 @ 18:25 | Αλληγορικό !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
νετη541
13-06-2020 @ 19:24 | ...τι ωραία που μπορούμε και σκοντάφτουμε πάνω σε γνωστές φυσιογνωμίες!... ::yes.:: | |
iokasth
13-06-2020 @ 19:53 | Κάποτε...
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.!!!
Και ναι, συμφωνώ με Ναρκαλιευτη ..
ΝεφΕλλη
| |
-Ειρήνη-
14-06-2020 @ 10:41 | Πολύ εκφραστική η περιγραφή του κήπου και στην ακμή και στην παρακμή του! Μα πιο πολύ η φιγούρα του παρατηρητή που στέκεται αναποφάσιστος στην πόρτα. Ξέρει πως ο κήπος δεν θα ξαναγίνει όπως ήταν και το δίλημμά του είναι αν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει για έναν καινούργιο, με λιγότερα φυτά ή αν είναι καλύτερα για κείνον να φύγει με την ανάμνηση μόνο του παλαιού κήπου... η καρδιά του λέει το πρώτο, η λογική το δεύτερο... κάπως έτσι το διαβάζω... και είναι ωραίο που αφήνεις ανοιχτό το τέλος, προσωπικά θα 'θελα ν' ακούσει την καρδιά του. | |
inokrini
10-08-2020 @ 17:39 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
 |
