| |
Κάποια τραγούδια χρόνια μιλάνε
για μια Αννούλα του χιονιά.
Μία Άννα που πονά.
Και το άπειρο,αναζητά.
Η δική μου η Αννούλα,
μία φίλη από τα παλιά.
Έφυγε όπως τα κρίνα.
και άφησε την μυρωδιά.
Αχ!!Αννούλα ,σου μιλάω,
μα απάντηση,δεν παίρνω.
Ξέρω τώρα ταξιδεύεις,
με τον άνεμο,μαγεύεις.
Είναι η αύρα που αφήνεις.
Σε όλους εμάς,τους δανεικούς.
Την νιότη σου,χαρίζεις,
με αυτήν,τα αστέρια,ντύνεις.
Άλλη μία φορά,θα τραγουδήσω.
Αχ!Αννούλα του χιονιά.
Τη θλίψη μου αφήνω.
και στο δάκρυ μου την κλείνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
