stixoi.info: Κι ας έδυσες

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κι ας έδυσες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269415 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Κι ας έδυσες

Ήρθες πάλι απροσκάλεστη μες τ' όνειρο...
μόλις έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα.
Στου ρυθμού σου τα λημέρια εγκλωβίστηκα...
κι όλη νύχτα με κρατούσανε σαν όμηρο.

Όλα γίνονται δικά σου όταν έρχεσαι ...
Θάλασσα τρικυμισμένη είν' ο ύπνος μου.
Δε χορταίνει καντηλόλαδο ο λύχνος μου ...
να φωτίσεις σου γυρεύω μα δε δέχεσαι .

Μπερδεμένα του ονείρου τα νοήματα ...
στου μυαλού τα μύρια βάθη ξεδιαλύνονται.
Η αλήθεια και ο μύθος ένα γίνονται...
και κινούν της φαντασίας τ'άγρια νήματα.

Μες τη δίνη σου με βρήκε το ξημέρωμα..
ακαταληπτη η αίσθηση κι αλλόκοτη .
Ατερμάτιστη η σκέψη μου κι απόκοτη..
στης ολόπικρης αλήθειας το φανέρωμα.

Είναι Χρόνια που χεις φύγει μα δεν έσβησες...
δε λογιάζουν αποφάσεις τα ενδόψυχα.
Στις αισθήσεις παραδίνονται ολόψυχα ...
θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κων/νος Ντζ 22-06-2020 @ 07:22	Είναι Χρόνια που χεις φύγει μα δεν έσβησες... δε λογιάζουν αποφάσεις τα ενδόψυχα. Στις αισθήσεις παραδίνονται ολόψυχα ... θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ 22-06-2020 @ 11:21	Είναι Χρόνια που χεις φύγει μα δεν έσβησες... δε λογιάζουν αποφάσεις τα ενδόψυχα. Στις αισθήσεις παραδίνονται ολόψυχα ... θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες. Αγγίζει !!!!! ::theos.:: ::angel.:: ::theos.::
Γιάννης Κατράκης 22-06-2020 @ 12:33	Ατερμάτιστη η σκέψη μου κι απόκοτη.. στης ολόπικρης αλήθειας το φανέρωμα. Πολύ όμορφα γραμμένο Καλή βδομάδα ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ουτοπία 22-06-2020 @ 13:04	Είσαι από τους αγαπημένους μου ποιητές Αναστάση και με θαυμασμό διαβάζω τους στίχους σου. Έχουν το ρομαντισμό και τη νοσταλγία μιας εποχής αλλοτινής. Τότε που οι άνθρωποι σέβονταν ο ένας τον άλλον. Κι αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Να είσαι καλά, να γράφεις. ::hug.::
Ιππαρχος 22-06-2020 @ 17:38	Η Ουτοπία τα λέει πολύ σωστά!
φραγκοσυριανος 22-06-2020 @ 23:05	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναρκαλιευτής 22-06-2020 @ 23:32	Η αλήθεια και ο μύθος ένα γίνονται... και κινούν της φαντασίας τ'άγρια νήματα. ::yes.:: ::up.::
malkon64 23-06-2020 @ 19:47	Πολύ Ωραίο .................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φραγκοσυριανος 23-06-2020 @ 21:13	::up.::
zari.kardias 25-06-2020 @ 00:50	Μες τη δίνη σου με βρήκε το ξημέρωμα.. ακαταληπτη η αίσθηση κι αλλόκοτη . Ατερμάτιστη η σκέψη μου κι απόκοτη.. στης ολόπικρης αλήθειας το φανέρωμα. Τόσο παραστατικό όνειρο!!! ::yes.:: ...ναι συμβαίνει όταν "Η αλήθεια και ο μύθος ένα γίνονται..." ::theos.:: ...αγγίζουν βαθιά οι στίχοι!!! ::up.:: ...και η επιλογή των λέξεων ιδιαίτερη!!! ::up.::
νησιώτης1959 27-06-2020 @ 21:23	Είναι Χρόνια που χεις φύγει μα δεν έσβησες... δε λογιάζουν αποφάσεις τα ενδόψυχα. Στις αισθήσεις παραδίνονται ολόψυχα ... θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες. ::up.:: ::up.:: ::up.::
iokasth 27-06-2020 @ 22:32	Φανταστικό το ποίημα σου !!! -θ'ανατέλεις πάντα μέσα μου κι ας έδυσες.- Δύναμη μεγάλη αυτος ο στίχος.!! Μπραβο Αναστάσιε .! ΝεφΕλλη
mila moy 30-07-2020 @ 01:15	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο