| |
Γράμμα στη μάνα
1
ΜΑΝΑ!!!! μιας και δεν μπορώ να σου πω αυτά που αντιμετωπίζω, στα γράφω.
Στα γράφω τόσο απλα, και με μεγάλα γράμματα για να μπορέσεις να τα διαβάσεις με τα γερικα μάτια σου.
Πέρασαν λίγες μερες μακριά σου σε τούτο εδώ τον τόπο .
Δουλεύω σ, ένα αγωνιστικό συγκρότημα.
Μανα οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ δυσκολες
να φανταστείς ότι δουλεύουμε απο νωρίς το πρωί
ως αργά το βράδυ.
ΩΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΊΟ
Εδώ ήμαστε ανομοι λες και οι εργοδότες έχουν δικό τους κράτος
Αρμόδιοι δεν πατάνε πότε για να δουν, την κατάσταση
ήθελα να ξέρω, τελικά ανήκουμε στους εργαζόμενους ή όχι
Η συμπεριφορά τους είναι απάνθρωπη και χυδαία ,
δεν σέβονται τίποτα
Λογόφερα με εναν από αυτούς ο τρόπος του ήταν κάθε άλλο παρά ανθρώπινος, νόμιζε ότι μιλούσε, σε δούλο τού
2
Είπα να φύγω, δεν θα κέρδιζα τίποτα, θυμήθηκα που μου έλεγες ότι για να κερδίσω κάτι θα πρέπει να κερδίσει
όλη η εργατική τάξη, με αυτή σου την κουβέντα μου δινεις
δύναμη, σ, ευχαριστώ μάνα !!!!!!
προτιμησα να μείνω και να παλέψω, μαζί με τους άλλους
συναδέλφους, οπωσδήποτε πρέπει να οργανωθούμε και να συσπειρωθούμε, μόνο έτσι, θα ικανοποιηθουν τα αιτήματα μας
Πολλοί από μας είναι αντίθετοι σε αυτά που ζητάμε,στα αιτήματα μας,
Μπορώ να σου πω η κατακραυγή από μερικους ήταν πάρα πολύ έντονη οι υπόλοιποι όμως δεν απογοητευομαστε
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ
πέρασαν λίγες μέρες ο εργοδότης και ανιψιός σού μού ζήτησε να εποπτευω τους συναδέλφους, ομως αυτός ο ρόλος
Το θεωρώ συμβιβασμό
ΑΡΝΗΘΗΚΑ όχι γιατί είναι δύσκολο να βρει άλλον ουτε γιατί δεν με απολύει λόγω συγγενειας, αλλά γιατί θέλω να βλέπω τους συναδέλφους μου με ψηλά το κεφάλι, να μην είμαι ενάντια τους, ούτε φαινομενικά
Στο καφενείο καθε πρωί, ισως να ειναι και η ιδέα μου, με βλέπουν με μισό ματι, γιατί ήμαστε συγγενείς
3
ΑΥΤΟ όμως με στενοχωρεί, παράλληλα είναι αναγκαίο να τους πλησιάσω .
ΓΙΑ πολλες ώρες σκεφτόμουν τον τρόπο, έπρεπε να βγάλουν απ, το μυαλό τους οτι δεν είμαι αυτος που νομίζουν.
Μια μέρα δεν θυμάμαι πια, πρέπει να σού πω ότι τις έχουμε χάσει μόνο η Κυριακή γίνεται αντιληπτή από το χτύπημα της καμπάνας.
Ειχε χαλασει κάποιο αυτοκίνητο, ήταν δέκα το βράδυ, θεωρήσαμε σωστό να το αφήσουμε εκεί, για να το επισκευαζαμε το πρωί.
ΠΗΡΑ την ευθύνη, το πρωί όταν το είπα στον εργοδότη αυτό που έγινε δεν περιγράφεται, χυδαιοτερος τρόπος έκφρασης δεν υπάρχει, προτιμησα να φύγω αυτή την φορά πήγα στο καφενείο, εκεί ήταν ο αδελφός του και συνέταιρος του.
Του είπα ότι θα φύγω το αποφάσισα μετά από το συμβάν
προσπαθησε να με ηρεμηση, με την δικαιολογία ότι έχει πολλες ευθύνες και τυχαίνει να παραφερεται
Εμεις ειπε δεν πρέπει να αντιδρούμε, δηλαδή να σκύβουμε το κεφάλι, δεν είναι παράλογο;
Απο δω δεν περνάει κανείς, όπως είπα και προηγούμενα ήθελα να ξέρω τι δικαιολογία θα έβρισκαν αν κάναμε καταγγελία για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας
4
Αν όμως αρνηθούν οτι ξέρουν, για την κατάσταση πού επικρατεί θα είναι σαν να υποβιβαζουν την νοημοσύνη μας.
Άρχισα να πλησιάζω τους συναδέλφους μού για να συσπειρωθούμε και να αγωνιστούμε ενωμένοι.
Οι πιο πολλοί μένουν αδιάφοροι άλλοι συμφωνούν άλλοι διαφωνούν άλλοι εκ πεποιθήσεως και άλλοι από φόβο
Αδιαφορούν ακόμα και για το ωράριο, λέγοντας ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε αγροτικες εργασιες χωρίς να λένε το γιατί
Γνώρισα ενα γερό, είχε μερες να ξυριστεί, τον καλημερίσα ήταν μόνος, δεν του μιλούσε κανείς, ήταν σε μια γωνία σκεπτικος, το πρόσωπο του γεμάτο ρυτίδες, και το βλέμμα του εδιχνε ότι είχε πολλά να Πει
Τον κερασα ενα ποτό, για να μπορέσω να τον πλησιάσω, το δέχθηκε, πήγα και καθησα στο ίδιο τραπέζι μαζί τού
Αρχισε να μού μιλά για την ζωή του, ήταν ακτημονας, αυτός
είπε κολιγος, δουλεύαμε συνεχισε από ανατολή μέχρι την δύση για ενα κομμάτι ψωμί
Πολλοί από μας παλεύαμε για κάτι καλύτερο, άλλοι πάλι εσκυβαν το κεφάλι μπροστά στα αφεντικά.
5
Δεν ξέρω γράμματα μα δεν πειράζει, ξέρω όμως ποιος είμαι, και τι είμαι.
Απέναντι μας κάθονται μερικοί νέοι, η συζήτηση τους δείχνει ότι είναι απροβληματιστοι τους βλέπεις; μου είπε
δεν νοιάζονται για τίποτα, δεν φταίνε ομως αυτοί.
Φταίει η πολιτεία, γιατί τους θέλει σε χαμηλό πνευματικό
επίπεδο, αντίθετα δηλαδή από τις εξαγγελίες της, γιατί μόνο έτσι μπορούν να υπονομεύουν συνειδησεις.
Τα λόγια του ήταν μετρημένα, σε προβλημάτηζε, τελευταία δυναμωσε την φωνή του λεγονντας, η τάξη μας θέλει αγώνα και όχι απογοήτευση.
Μετα από λιγες μερες φύγαμε πήγαμε σε άλλο χωριό περιμενα οτι θα είχαμε τα απαραίτητα, μα και πάλι έπεσα εξω, πάλι θα κοιμόμαστε έξω, με ότι κινδύνους αυτο μπορεί να εχει.συν το κρύο λόγω υψόμετρου.
Με Λιγα λόγια, δεν μας υπολογιζαν σαν ανθρωπους.
Κάποιον τσίμπησε ενα φίδι, γλταύτωσε με το ζόρι, άλλωστε δεν υπάρχει ούτε γιατρός, ποιος θα ενδιαφερθεί ομως,
οταν μας βλέπουν, σαν παραγωγικό μηχάνημα και τίποτα παραπάνω;
6
Οι συζητήσεις που γίνονται εδώ, είναι ολες γύρω από την σοδειά, επίκαιρο θεμα, και κυρίως η πώληση .
Ηδη έφτασαν και οι πρώτοι έμποροι, δεν πείθει ομως κανένα, είναι και φέτος εξεφτελιστοκη, οι πιο πολλοί παραγωγοί Αποθηκεύουν, την σοδειά τους, για καλύτερη
τιμη, αλλα μάταια, τα οικονομικά τους είναι στα πρόθυρα του τέλους, έτσι κερδισμένοι είναι πάλι οι έμποροι.
Μπήκα στη κουβέντα, είπα ότι μπορούν να κερδίζουν
περισσότερα χωρις μεσάζοντες.
Καποιος αντέδρασε, λέγοντας μού οτι εδω δεν περνάνε οι
κομουνιστικες μου ιδεες,
και να καθίσω καλα αν θέλω να φύγω αρτιμελής
Έμεινα άφωνος όταν έμαθα οτι ο τυπος ηταν ακτημονας
Επιδιωξα να του δώσω να καταλάβει ότι και αυτος ανήκει
στη τάξη πού είμαι και γω, και ότι κακως φέρεται με αυτό τον τρόπο.
Άρχισε να κάνει ερωτήσεις, όχι γιατί ήθελε να μάθει, αλλα
για να με εμπαιξει.
7
Ξημέρωνε Κυριακή , αυτό το καταλαβαίναμε απο την καμπάνα που χτυπούσε ανυπόμονα μέχρι να την ακούσουν όλοι,
Ο Στρατος θρήσκος, οπως ήταν δεν έχανε εκκλησιασμό οπως μας έλεγε, ντυμένος με τα κυριακάτικα ρούχα του, ήρθε στο καφενείο το σπίτι του ήταν απέναντι σχεδόν η γυναίκα του μάζευε με την σκούπα τους σπόρους του σιταριού που ήταν σκορπιοί στη αποθήκη, κακή της τύχη την έβλεπε.παρατηρησε ότι της είχαν ξεφύγει μερικοί σπόροι σιταριού, σηκώνεται με υφος αφέντη, πάει και την χαστουκίζει, ομολογώ εχασα την γη κατω από τα πόδια μού.
Η βια που άσκησε μου θύμησες εποχές για μένα μαυρες, σηκώθηκα και έφυγα από το τραπέζι του , εξ άλλου πως θα μπορουσα να κάνω παρεα με αυτόν,
Το μυαλό μου, πλέον αναστατωμενο πήγε πολλα χρόνια πίσω, σχεδόν στα εφηβικά μου χρόνια, συγκεκριμένα στην άνοιξη του 1967, εποχή πού ο ουρανός έχασε το ανοιξιάτικο χρώμα του καλυπτοντας τον ενα μαύρο πέπλο σιωπής, τα βλέμματα παγωμένα, μου ξύπνησαν εφιαλτες τις παιδικής μου ηλικίας, ο πατέρας μου ήταν από αυτούς που σεβοντουσταν τον σύντροφό τους
Θυμάμαι, ενα πρωινό, αυτό μου έχει πληγώσει την υπόλοιπη ζωή, ήμουν 13 χρονών όταν ήρθαν οι αστυνομικοί, να συλλάβουν τον πατέρα μού, χωρίς να θέλουν να καταλάβουν ότι οι ιδέες και η ελευθερία του μυαλού δεν φυλακίζονται
Πρόσεξα, να απαντώ ήρεμα, χωρίς να χάσω τον έλεγχο, σκοπος μου ηταν να τον προβληματισω.
Η κουβέντα πλέον ειχε Πάρη σοβαρό χαρακτήρα, μετρούσε
τι έλεγε, οστοσο μας βρήκε το πρωί κοίταξε το ρολόι του
και έφυγε.
Αυτά πού λέγαμε, τα είχαν μάθει σχεδόν όλοι,
Τα νεα έφτασαν μέχρι τα αυτιά των εργοδοτών, με καλεσε
να μιλήσουμε είπε ο ενας.
Ο εκνευρισμός του εδιχνε ότι πρόκειται για την χθεσινή
κουβέντα.
Με απειλησε με απόλυση, αν θα συνέχιζα να μιλάω
τον κοίταξα χαμογελώντας, όπως νομίζεις του απαντησα,
μεταξύ μας δεν υπάρχει συμβιβασμός, κατι τέτοιο θα κανεις καλά να το ξεχασεις του είπα, και έφυγα.
Πηγα στο πόστο μού περιμένοντας την απόλυση μού,
πήγα μόνο και μόνο για να έχω να λέω εγώ και όχι αυτοί.
8
Το άλλο πρωί, μού ανακοίνωσε την απόλυση μού,
επειδή λέει δεν συμμορφώθηκα με τις συστάσεις τού.
Συνεβει ομως κατι το αναπάντεχο, αντέδρασαν οι συνάδελφοι όλοι μαζί, αποτελέσμα η αναστολή της
απόλυσης.
Αυτή η ενέργεια, ήταν το ξεκίνημα νέων αγώνων, η
συσπείρωση πλέον αρχισε να περνει μορφή .
Σε λίγες μέρες τελειώνει ο αλωνισμος ας ελπίσουμε ότι ο επόμενος θα μας βρει πιο ενωμενους από φέτος
Χαιρετηθήκαμε και ευχήθηκαμε καλούς αγωνες
ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ 1986 ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΏ ΜΑΝΑ
ΣΑΒΒΑΣ ΜΟΥΤΕΒΕΛΙΔΗΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
