| |
Κοιτάμε από μπαλκόνια αφηρημένοι.
Μιλάμε δυνατά,
μα μοιάζει να μη βγαίνουνε τα λόγια
απ' το δικό μας στόμα.
Ακούμε τις διάφορες συζητήσεις
και γνέφουμε με αδιαφορία.
Περνούν από μπροστά μας εικόνες σαν τρένα
και εμείς καθηλωμένοι στον σταθμό
αναρωτιόμαστε τι βλέπουμε.
Οι μήνες κυλούν,
τα ημερολόγια καίγονται.
Η τέχνη μας σώζει που και που
από την ύπνωση.
Κάποιες μέρες ζούμε.
Ρωτάμε απορημένοι που ήμασταν
σαν έμπαινε η άνοιξη.
Απορροφημένοι
από εσωτερικές συνομιλίες.
Η προσοχή μας αφιερωμένη συνέχεια
στον εμφύλιο πόλεμο μέσα μας.
Που και που ζούμε.
Τον υπόλοιπο καιρό επιπλέουμε στο σύμπαν.
Οι σκέψεις μας μπλεγμένα καλώδια.
Προσεκτικά τα ξεμπερδεύουμε τρέμοντας.
Ο χρόνος τρέχει.
Ο κόσμος τρέχει.
Η ζωή απέναντι μας,
κανέναν από εμάς δεν περιμένει.
Κι εμείς προς το άπειρο στραμμένοι.
Σκεπτικοί.
Αφηρημένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
