| |
Τα φύλλα θροΐζουν απαλά
στο φθινοπωρινό αεράκι.
Πήρε να δροσίζει.
Ψίθυροι, λέξεις ανείπωτες,
Κρυφοί πόθοι που ξεχειλίζουν.
Λικνίζονται και αγγίζονται τα δέντρα.
Το φως και η σκιά
παίζουν κρυφτό με τα κλαδιά,
όπως οι φιγούρες μας διαγράφονται
στον ασβεστωμένο τοίχο.
Έτσι, μέσα στη βαθιά νύχτα,
τα βήματα οδηγούν σε κείνο το παράθυρο,
αυτό, που ξετρυπώνει το φεγγάρι
μέσα από τις γρίλιες του
και τρίζει σκεβρωμένο.
Τα φύλλα θροΐζουν απαλά,
σφαλίζουμε τους σύρτες
και σμίγουμε τα χείλη.
Αρχές φθινοπώρου...
μύρισε έρωτας και ιδρώτας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
