| |
Ο Αρχίας, ο στρατηγός των Θηβών, μέσα στο λίγο
όπου τ΄απέμεινε, κυττάζοντας στο πάτωμα τον χρυσό
αμφίστομό του κύλικα ξεχειλισμένο, στην αψιά
αντιλήφθηκε τον χαμό του σαν άλλος Αντίνοος
μνηστήρας, πως τούτος ο φόνος δέ οἱ οὐκ ἐνὶ θυμῷ
μέμβλετο· τίς κ᾽ οἴοιτο μετ᾽ ἀνδράσι δαιτυμόνεσσι
μοῦνον ἐνὶ πλεόνεσσι, καὶ εἰ μάλα καρτερὸς εἴη,
οἷ τεύξειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν;
Στο λίγο που του έμεινε, συλλογίστηκε το σφάλμα,
όπου μειδιάσας "οὐκοῦν εἰς αὔριον" ἔφη "τὰ σπουδαῖα,"
στον γραμματοφόρο καθώς δεχόταν την επιστολή,
που την παράτησε στο προσκέφαλό του μαξιλάρι
από κάτω, φέρνοντας στο στόμα συνάμα το χρυσό
αμφίστομό του κύλικα, ίσα με πάνω γιομάτο,
τόσο. που μια σταγόνα επιπλέον. θα ξεχείλιζε.
Προ τετελεσμένων γεγονότων, τον Σόλωνα μιλεί:
να σουν δω Σοφέ, να μου λεγες «προ του τέλους μηδένα…»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
