| |
---( μία αναμνηση ) 1-3-17
απο τη συλλογη --στοχασμοι—
Μικρό ξέφωτο ανάμεσα στις πλαγιες των αργιθεάτικων βουνών.Σπίτια φωτισμένα με λάμπες,μικρές πυγολαμπίδες στης νύχτας τον χορό.Κρουστάλλινο νερό τρέχει στη βρύση δίπλα στην εκκλησιά,μαντηλοφορεμένες νιές και μανάδες προφτάνουν να γεμίσουν τα γκιούμια και τις βαρέλες για τις ανάγκες της ζωής τους.Στη μέση ,το πηγάδι, στέκει σα φόβητρο! Σου λένε μη πας εκει !μην πέσεις.
Ξέρεις οτι εκει είναι μια πηγη που κελαρίζει γάργαρο νερό και χαιδεύει τις παρειές του μικρού λοφισκου πέρα στη λυκομαγούλα.
Αγνάντιο τα πελώρια δέντρα (αγριοβελανιδιες) με το σκούρο καταπράσινο χρωμα σα στολισμενα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα σταχτόμαυρα μικρα μηρμυγκάκια (τσούχτρες) ν'ανεβοκατεβαίνουν στο κορμί τους ,μικροί αθλητές της ζωής.
...............................................
Καπου -καπου πεταλούδες μπλε-κιτρινες -κοκκινομαυρες και ‘κείνες οι μεγάλες που τις λεν- βασιλιάδες -περνούν μπροστα σου ,ψάχνοντας να μεθύσουν στη γυρη των λουλουδιών.
Κι οι χρυσομπουρμπουρες ( χρυσόμυγες) βομβουν χαρούμενες πέζοντας κηνυγητό μαζί σου.
Και πόση χαρά νιώθης σαν τις πιάσεις και τις δέσεις με κλωστη να της ταισεις ζάχαρη να τις χαιδέψεις,να πέξεις εκει στο μικρο μπαλκονι του λοφου που ειναι το μικρο σπιτακι,το ρετιρε με την υπεροχη θεα,και 'κει,κάτω στου Μανώλη που τρέχει η πηγή και έχει γίνει λιμνουλα,
πανυψηλες λιγερόκορμες λεύκες τα μεσημέρια λικνίζουν τα κλαδία τους, στον αγέρα του καυτού έρωτα.
Κάτω απ’την πλαγια των δέντρων,σε περιμένει το καφενείο-μπακάλικο του Καπετάνου,να τρέξεις-( κανοντας τσουλήθρα στον κοκκινόδρομο,γιατί για σένα είναι ,σαν απότομος γκρεμός-έτσι φαντάζει στα μάτια σου), με λαχτάρα να αγοράσεις στραγάλια και ροζ καραμελλίτσες τα γνωστα -ραντεβουδάκια-,και μεθάς μόλες αυτές τις μυρωδιές που απλώνονται στο χώρο.
Σπινθηρίζουν οι ματιές σου για τα λάφυρά σου.
Φάνηκε κι Αράπης απέναντι στο βουνό,( το ρολόι του χωριού ) και τα τζιτζίκια δε σταματούν το τραγούδι .
Τρέχουν οι εικόνες !.Μύρισε το χώμα στις πρώτες ψιχάλες.Εδρεψες τις μυρωδάτες ρόγες του μοσχάτου αμπελιού,έσταξες στα χείλη σου το μέλι απ’ τα μεγάλα σύκα και τα γινομένα γκόρτσια,σεργιάνησες με τα πρόβατα και τα'γελάδια κυλιστηκες στίς ανθισμένες πλαγιές κάνοντας όνειρα.
Γρηγόρεψε ο χρόνος και παρασέρνει τις κόρες και τούς γιούς του σε ένα χορό αναμνησης.
Άνθισαν οι πασχαλιές,μοσχοντύθηκαν να υποδεχτούν το μεγαλο γεγονός της αγαπης και της Ανάστασης κι οι παπαρούνες έβαλαν τα κοκκινάδια τους βγαίνοντας βεγγέρα στους αγρούς.Στήθηκε ο χορός! πρώτα οι γέροντες ,μετα οι γυναίκες οι νέες και τα παληκαρια.Με τι χαρά ανταμωνονται τα χέρια της αγάπης!
Τρία βήματα μπροστα-ένα πίσω---η συνεχεια του ποιηματος εδω...στα σχολια απο κατωω...γιατι μου τα κοβει δεν το δημοσιευει ολο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
