| |
Άγνοια, η νύχτα του μυαλού
που ζουν οι νυχτερίδες,
μες το σκοτάδι που πετούν
δεν βλέπουν ηλιαχτίδες
Όταν θα έλθει το πρωί
ο ήλιος δεν προβάλλει,
κρυμμένος μες την συννεφιά
έχει μαυρίλα πάλι.
Ο άνθρωπος που ζει στην σκια
το μάτι του αγριεύει,
οι ίσκιοι γίνονται εχθροί
και με αυτούς παλεύει
Παίρνει κοντάρι και σπαθί
και πόλεμο ανοίγει
τον έχουν μάθει να μισεί
και γνώση έχει λίγη
Ότι του πουν υιοθετεί
χωρίς μεγάλη σκέψη
και τρέχει και χειροκροτεί
του τύραννου την στέψη
Άγνοια, η νύχτα του μυαλού
που δαίμονες σαλπίζουν
κι ύμνους στους σκότους τον θεό
συνέχεια παιανίζουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
