Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τρέξτε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130264 Τραγούδια, 269343 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τρέξτε
 
Πέρασε την άχαρη ζωή του ανέραστος
αυτή που ποθούσε ξεχάστηκε στα γκρίζα όνειρά του .
Αληθινό ποίημα ζωής είναι ίδια η ζωή ,
είναι η φύση ,η θάλασσα ,ο ουρανός ,τα άνθη,το γέλιο των κοριτσιών.
Λατρεύει το χαμόγελο των κοριτσιών
λαχταρά να τα φιλήσει αλλά δε μπορεί ,
βλέπει στα μάτια τους λάμψεις και μαρμαρυγές των άστρων.
Περνά ο καιρός ,χάνονται οι ευκαιρίες
κι αυτός περιμένει παίζοντας τις νύχτες
κρυφτό με τις ψευδαισθήσεις του.
Δε κατάφερε η παλέτα της ζωής να χρωματίσει τη δική του ζωή ,
ωστόσο είναι όμορφη η ζωή γιατί 'ναι παιδί της φύσης.
Πέρασε τη ζωή του μ' αυτές που πόθησε, ανέραστα
μέσα σε πληκτικά πάρτι και χορούς
ξαπλωμένος τις καλοκαιρινές νύχτες πάνω στη ζεστή άσφαλτο
βλέποντας τ' αστέρια ,
στις ζεστές παραλίες με λαχταριστά νεανικά κορμιά
όμως αυτές που πολύ αγάπης ποτέ δεν κατέκτησε
πάντα ξεγλιστρούσαν από κοντά του
κι όταν ερχόταν μετά ψύχραινε η θερμή αγκαλιά του .
Αγωνία στην κυψέλη των συγκινήσεων με τις αισθήσεις σε διέγερση.
Δεν κοιμόταν πια στις παραλίες και στην άσφαλτο του πόθου ,
στη ζεστή άσφαλτο τώρα αυτοκίνητα μόνο περνούσαν.
Τρέξτε αγόρια και κορίτσια
μην αφήνετε τον ανελέητο χρόνο
να μαραίνει τις καρδιές και τους πόθους σας .
Τρέξτε, γελάστε ,τραγουδήστε
με τις επιταγές του έρωτα και της αγάπης.
Παραμερίστε τους εγωισμούς και χαρείτε με τη χαρά της νιότης
όταν θα τρέχετε στη λουλουδιασμένη γης
αυτός υποχθόνια χωρίς μνησικακία θα χαίρεται,
θα νιώθει το απόσταγμα των πόθων σας
που θα στραγγίζουν στη αιώνια φιλόξενη γη .
Η αύρα της μουσικής, των χορού της ευτυχία σας
θα επικαθήσει πάνω στο παρατημένο εξάμβλωμα στη σκοτεινή γη,
για να δροσίσει τα υπολείμματα της ξεχασμένης ύπαρξής του.
Αχ άσπλαχνη καρδιά σε ποιο λαβύρινθο δεινών τον έριξες;
Όταν οι άνθρωποι διαμαρτύρονται
πως η ζωή είναι σύντομη μπροστά στον αέναο χρόνο
τι να πει το Εφήμερο που ζει μια μόνο ανατολή ;
ή οι πέτρες στην ακτή που έχουν μοναδικό σκοπό να γίνουν άμμος;
Ακούει την ήσυχη έκπληξη της νύχτας ,
νιώθει το σκοτάδι να του χαϊδεύει τα μάτια ,
είναι έτοιμος να υποστεί την εγκατάλειψη της ψυχής
που τρέχει σαν κοσμική ακανόνιστη πέτρα
ψάχνοντας ουράνιο σώμα να τη δεχτεί.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ίωνας
 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
05-09-2020 @ 13:04
Πάρα, πάρα πολύ ωραίο. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΑΙΘΙΟΠΑΣ
05-09-2020 @ 13:15
υπεροχο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο