| |
Ένας άνεμος.
Ένας άνεμος,παλιός,
του παραμυθιού αδερφός.
Ήρθε και σε αγκάλιασε.
τους πόθους σου,τους χάιδεψε.
Μαζί του,εσύ αφέθηκες.
στα σύννεφα,ανέβηκες.
Στα ταξίδια που πάντα ήθελες,
μαζί του τώρα τα φίλησες.
Ένας άνεμος,παλιός,
του Αιόλου,ο μεγάλος,γιος.
Στα δικά του παραμύθια,σε σέρνει,
εκεί που παίζουν οι αγγέλοι.
Στην θέρμη του αφέθηκες,
Τι σκέψεις σου,ανέμισες.
Πουλιά τις άφησες να γίνουν.
την σοφία της ζωής,νερό,να πίνουν.
Αιωρείσαι και χαμογελάς.
σε ανθρώπους,τραγουδάς.
Δεμένοι,κουμπωμένοι,δεν σε ακούν
οι μελωδίες,δεν τους ακουμπούν.
Πονούν,ξέχασαν να τραγουδούν.
Το παιδί,που μέσα τους έχουν.
Σε σκοτεινό κελάρι,το άφησαν.
Με έγνοιες,το κάλυψαν.
Φωνάζεις,ουρλιάζεις,μα δεν σε ακούν.
Σε λάθος δρόμο,την καρδιά σκορπούν.
Τα αυτιά,έμαθαν,να τα σφαλούν,
Τον άνεμο,δεν ακολουθούν.
Αυτός ο άνεμος,όμως είναι παλιός,
με το παραμύθι,αδερφός.
Θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσει,
την δική τους,πόρτα θα χτυπήσει.
Το παραμύθι,δεν πρέπει να ξεχνιέται.
που και που να τραγουδιέται.
Μέσα σε αυτό είναι το μυστικό.
Της ζωής,το φυλαχτό.
Κ,Ζ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
