| |
Δεν κυλάει το μολύβι
ν` αγκαλιάσει το χαρτί
τι μες στη ζωή με θλίβει
δεν μου κάνει μια γιορτή.
Γράφω, σβήνω και μιλάω
γράφω στίχους στους θεούς
κι` όταν σαν παιδί γελάω
είναι που` χω τους καημούς.
Γνέματα, συρματοπλέγματα
μια χαρακιά ξοφλήσαμε.
Μια μαχαιριά στο Χάρο
ένα τσιγάρο σέρτικο
κι` ένα φιλί μοιραίο.
Είναι που πολύ αγαπήσαμε
μ` ένα τσιγάρο τελευταίο.
Ένα καρφί κι` άλλο καρφί
το τελευταίο μας το βράδυ
όταν τελειώνει μια εποχή
το νήμα και το φάδι.
Στου μολυβιού μας τη γιορτή
με γόμες
και με ξύστρες
στου μολυβιού μας
τη γιορτή.
Μετρώ χίλιες
τις πίκρες.
Γνέματα, συρματοπλέγματα
απ` την αυγή ως το δείλι
γράψε ψυχή μου, ψέμματα
για το στερνό καντήλι.
Στο κυπαρίσσι σύριζα
κοντάρι, κατιφές .
Ένας θεός
ένας αμνός.
Ένα το αμάρτημα μου.
Μια χαρακιά, βαθιά μου.
13-9-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
