| |
| | Αισθήσεις |  | | | Διαβάζοντας Αριστοτέλη στο Περι ψυχής | | |
Από παιδί το πίστευα πως είμαι αδικημένος,
σε όλες τις αισθήσεις μου πια παραπλανημένος,
όπως τα λεν’ κι οι μύθοι μας σε μια αλληγορία,
που ο προμηθέας έδωσε φωτιά για ισορροπία.
Μα πρόσφατα μου άλλαξαν ετούτη εδώ την γνώμη,
θα τ’ αναλύσω επαρκώς, να καταλάβουν όλοι,
ας πιάσω τις αισθήσεις μας, να δούμε μία-μία,
αν είναι όντως επαρκείς ή σφάλουν στην ουσία.
Την όραση μας γενικά, τα ζώα την ξεπερνάνε,
όπως τα μάτια γερακιού, πολύ μακριά κοιτάνε,
βλέπουν και σωματίδια που άνθρωπος δε βλέπει,
έτσι ως προς την όραση άλλο είδος διαπρέπει.
Τι σημασία έχει αυτό αμέσως θα εξηγήσω,
αν κάθε μία αίσθηση μπορέσω να ορίσω,
τότε θα ξέρω επαρκώς που σφάλουν οι αισθήσεις,
κι άλλη πραγματικότητα ίσως και να γνωρίσεις.
Μία αντικειμενική έξω απ’ τα πλαίσια μας,
εκείνη που ενδέχεται να ανοίξει την καρδιά μας,
και να τα δούμε όλα αλλιώς μ’ άλλη οπτική γωνία,
εκείνη πού ‘χει νόημα, σκοπό και σημασία.
Η όσφρηση αδύναμη σε σχέση με τα ζώα,
σκύλοι, λοιπά θηλαστικά, όλα μυρίζουν πρώτα,
κι η ακοή κατώτερη σε σχέση με τους σκύλους,
για αυτό κι αυτούς ο άνθρωπος, τους διάλεξε για φίλους.
Η γεύση μας αδύναμη με μετρημένες λέξεις,
δε ξεχωρίζει και πολλά θα πρέπει να διαλέξεις,
γλυκό, ξινό ή αλμυρό, στυφό, πικρό και λιπαρό.
-Με βάζει αυτό σε σκέψεις-
Όλα αυτά τα όρια αφήνουν περιθώρια
και δείχνουν στην ουσία μία μεγάλη αξία,
πως στην πραγματικότητα, τα πράγματα είν’ αλλιώτικα
και εμείς απ’ την ουσία επίγευση καμία.
Μα είναι μία αίσθηση που όλα τα αλλάζει,
και την πραγματικότητα κάτω από όρους βάζει,
ετούτη είναι η αφή, άλλη δε θα γνωρίσεις,
και θέτω παραδείγματα να δώσω εξηγήσεις.
Αν κάτι προσπαθείς να δεις που δε καταλαβαίνεις,
ανόητα στα χέρια σου πάντοτε δε το παίρνεις;
Σκέψου πόσα μαθαίνουμε μόνο με την αφή μας,
θερμοκρασία μ’ άγγιγμα, έχει η επαφή μας.
Και μιας και είπα επαφή, αν δεις την κοινωνία,
για αυτό δημιουργήθηκε και άρνηση καμία,
αυτό που έχει επαφή, απ’ την αφή προκύπτει,
και η αφή ως αίσθηση τις άλλες τις καλύπτει.
Σκέψου ένα κωφάλαλο πως θα επικοινωνήσει,
ή ένα αόμματο παιδί το πώς θα μελετήσει,
είναι μεγάλη αίσθηση υψίστης σημασίας,
και μάλλον είναι ο πρόγονος αυτό, της κοινωνίας.
Γιατί στη φύση αν σταθείς και το παρατηρήσεις
θα βρεις πρωτόγονη αφή, και θέτω εξηγήσεις,
σ’ ουρακοτάγκο, μαϊμού… στα πιθηκοειδή μας,
θα δεις σημεία ταύτισης ως προς την αίσθηση μας.
Κι άλλο ένα πράγμα που θα δεις, (αν τα παρατηρήσεις,)
πως κοινωνίες φτιάχνουνε αν δεν τα εμποδίσεις,
είναι η τάση επαφής που τόσο τα ενώνει,
στην απουσία επαφής, όπως κι εσύ, είναι μόνοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
Μαυρομουστάκης
19-09-2020 @ 20:00 | Ωραίο το περιγραφικό και τεκμηριωμένο ποίημά σου! | | Κων/νος Ντζ
19-09-2020 @ 23:22 | Κι άλλο ένα πράγμα που θα δεις, (αν τα παρατηρήσεις,)
πως κοινωνίες φτιάχνουνε αν δεν τα εμποδίσεις,
είναι η τάση επαφής που τόσο τα ενώνει,
στην απουσία επαφής, όπως κι εσύ, είναι μόνοι.
Εδώ τα λες όλα! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
20-09-2020 @ 03:02 |
Σκέψου ένα κωφάλαλο πως θα επικοινωνήσει,
ή ένα αόμματο παιδί το πώς θα μελετήσει, ::yes.:: ::oh.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
