agrampeli
03-09-2006 @ 07:58 | Αυτό είναι ένα κομάτι από μένα αληθινό | |
Goldy
03-09-2006 @ 08:04 | Ποτέ μα ποτέ δεν θα σε ξεχάσει! Κι αν είναι μιά από τις σπάνιες περιπτώσεις... τον αγαπάς εσύ Αγράμπελή μου, (με αυτό το τόσο ωραίο ψευδώνυμο) γιατί είναι ο ένας και μοναδικός πατέρας σου... ::smile.:: | |
Άθη Λ.
03-09-2006 @ 08:04 | πολύ όμορφο, τρυφερό και νοσταλγικό αγάπη μου... με συγκίνησες, να το ξέρεις! φιλιά και να τον θυμάσαι πάντοτε... ::rol.:: | |
MARGARITA
03-09-2006 @ 08:10 | Σου γνέφει Ναταλία μου δεν το βλέπεις; όσους αγαπάμε δεν πεθαίνουν, δεν ξεγράφονται ούτε μας ξεχνάνε. Κοίτα τα αστέρια....θα δεις ένα να λάμπει περισσότερο αυτό είναι το δικό του αστέρι...φιλιά σου καλή μου ::smile.:: | |
vero_
03-09-2006 @ 08:13 | Πάντα να είναι στη καρδούλα σου γιατί από οτι βλέπω είναι άτομο που αγαπάς.Άτομα που αγαπάς να του δίνεις 2πλάσια,και 3πλάσια αν χρειαστεί την αγάπη σου γιατί δυστυχώς, οι άνθρωποι γερνάνε και φέυγουν, μας λενε αντίο.Για αυτο οταν σκέφτομαι τέτιε 2πλασιάζω την αγάπη μου εις τους γονείς μου που θα τους αγαπάω πάντοτε όως και εκείνοι. Ποτέ δεν θασ ε ξεχάσει...να το ξέρεις | |
vero_
03-09-2006 @ 08:16 | Το έψω ζήσει αλλά οχι με τον πατέρα μου ούτε με τη μητέρα μου.... (πτου, πτου, πτου μην τους ματιάσω..)Οι 2 μου παππούδες που αγαπούσα πάρα πολύ και με αγαπούσαν κι αυτοί παρα πολύ από μικρή έφυγαν και τους αγαπούσα πολύ.Θυμάμαι λίγα από αυτούς αλλά αυτά τα λίγα δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Μόνο οταν έφυγαν κατάλαβα πόσο τους αγαπούσα ::cry.:: | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
03-09-2006 @ 08:20 | να σ΄ έχει ο Θεός καλά να τον θυμάσαι.
Στηρίζου σ΄ ότι σε δίδαξε. Αυτά δεν χάνονται ποτέ.
Δεν έχω νιώσει τέτοιο συναίσθημα αλλά μου φαίνεται ότι πρέπει να προετοιμάζομαι. Μην μου πέσει βαρύ. | |
~ Εφυγα ~
03-09-2006 @ 08:31 | Δε χάθηκε..... αυτό στο λέω με βεβαιότητα....γιατί εμένα όταν έφυγε ο πατέρας μου και άλλαξε διάσταση.... μου έδειξε ότι είναι εκεί και με βλέπει.....δε λέω πως αλλά μου έδειξε την παρουσία του και όχι στον ύπνο μου..... οπότε... αυτό να έχεις κατά νου....κανείς δε χάνεται... απλώς αλλάζει διάσταση και μορφή..... ::smile.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
03-09-2006 @ 08:32 | Για το γραπτό σιωπώ σεμνά…
Για σένα Ναταλία να πω να είσαι γερή και δυνατή και να θυμάσαι πάντα τόσο τρυφερά τον πατέρα σου…
Την καλησπέρα μου…
| |
agrampeli
03-09-2006 @ 08:35 | Σάς ευχαριστώ πολύ με συνκηνήσατε πολύ καλά μου φιλαρά κια τήν αγάπη μου σάς στέλνω καί τήν καληνυχτα μου ::smile.:: | |
seizeTHEday
03-09-2006 @ 08:37 | Πολύ όμορφα του στέλνεις τα χαιρετίσματα σου και του δείχνεις τα συναισθήματα σου, εκεί ψηλά στον Ουρανό...
Συμωνώ με τη Γκόλτυ και τη Μαργαρίτα, Ναταλία...
Να είσαστε όλοι εσείς που τον πονάτε, γεροί και δυνατοί, να τον θυμόσαστε και να πίνετε στην υγειά του... ::yes.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
03-09-2006 @ 09:52 | Έχεις πολύ μεγάλη δύναμη μέσα σου κι αυτό πηγάζει απ' αυτόν που έχασες. ::yes.:: | |
Ζήνωνας
03-09-2006 @ 11:11 | Ο πατέρας σου δεν πέθανε στ' αλήθεια, απλά άλλαξε σπίτι. Τώρα ζει στις καρδιές ολών όσων των αγαπούν.
Άρα ποτέ δε σε ξέχασε και ούτε πρόκειται, γιατί πάντα τον κουβαλάς μαζί σου. | |
maninoula
03-09-2006 @ 11:38 | ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | |
Αγνή
04-09-2006 @ 03:39 | agrampeli, με συγκινεί φοβερά αυτό που γράφεις,
θα σου πω το πρώτο που ένιωσα, πως ο σταυρός
είναι κάτι σαν τον μπαμπά σου, αν δεν πιστεύεις
πως χάθηκε, επειδή δεν τον βλέπεις, έτσι δεν
χάθηκε ποτέ και ο σταυρός, η ευχή του!!!! | |
AETΟΣ
04-09-2006 @ 03:51 | Νασαι καλα να τον θυμασαι!καλημερα ::smile.:: | |
agrampeli
04-09-2006 @ 04:59 | Σάς ευχαριστώ πολύ ::smile.:: | |
Άγγιγμα Ψυχής.. Νοήμα Ζωής
04-09-2006 @ 11:13 | Mia erwthsh to stayro to exases pragmatika? | |
 |
