| |
Αυτό το......αχ της ψυχής,
Όταν στα χείλη βγαίνει,
Κόμπος τριχιάς μοιάζει χοντρής,
Σαν βελονιά στο στήθος μπαίνει
Μοιάζει πέτρα κοφτερή.
Στην καρδιά κάνει πληγή.
Καρφωμένο βαθιά σ’αυτή καρφί.
Με πουλί πιασμένο, σε ξώβεργα κρυφή.
Μοιάζει, Βέρα στο δάχτυλο σφηνωμένη,
Που δύσκολα γλυστρά και βγαίνει.
Κουκούλι που ανέπαφο μένει.
Χρυσαλλίδα που ποτέ της
Πεταλούδα δε θα γένει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
