| |
Ανάμεσα σε ήρωες θνητούς, περνάνε οι θεοί και ξεχωρίζουν,
σαν άνθρωποι που μοιάζουν με εμάς, ή έτσι νομίζουν.
Καθοδηγούν όλη τη τάξη μες στο χάος,
πιστοί αυτοί σ’ ένα θεσμό ως δεδομένο,
δεν προλαβαίνουνε γεννιούνται και πεθαίνουν,
ως που ο θεσμός, πλέον να γίνει πεπρωμένο.
Έτσι οι ήρωες, γινήκαν παραδώσεις,
και νέο γένος, την αυγή του, συναντά,
είναι οι άνθρωποι που τώρα ανασαίνουν,
και οι θεοί, πια τους κοιτάν, από ψηλά.
Γιατί οι άνθρωποι κοιτάζανε τα αστέρια,
αποζητούσαν το δικό τους πεπρωμένο,
και κάπως χάθηκε, στο κόσμο του, το γένος,
το παρελθόν, χίλιες φορές, ειν’ ειπωμένο.
Υστέρα ο χρόνος έχει φέρει καλοκαίρι,
κι αυτό το γένος το παιδί του συναντά,
μέσα από τέχνες, εργαλεία κι άλλα κόλπα,
φτιάχνει αυτό που ονειρευόταν στα κρυφά,
Κάτι αρχέγονο που να κρατά τη γνώση,
να φυλακίζει τη στιγμή και το μυαλό,
κάτι να υπάρχει, να μπορεί να εδραιώσει,
ένα ασυνείδητο, κοινό, συλλογικό.
Μέσα απ’ αυτό, αχ εξελίσσεται η γνώση,
παίρνουν αρχές και εδραιώνουν ηθική,
εκεί μας έφτασαν τα τόσα εργαλεία,
σ’ ένα μυαλό που όλοι το χτίζουμε μαζί.
Έρχεται η πρόοδος, κι η πρόβλεψη στο μέλλον,
έχει αλλάξει ο αιώνας εποχή,
στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων,
έρχεται η ώρα, να διδάξει, η Αρετή.
Γιατί οι αξίες του καθένα θα φανούνε,
κι αυτό το γένος έχει χάσει επαφή,
έτσι λοιπόν είν’ οι ανάγκες που κινούνε,
αυτά τα νήματα για να ‘ρθει η αρετή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
