| |
Ο βρυχηθμός των θηρίων του σύμπαντος
ακούστηκε μέχρι τα έγκατα της Γης
και ξύπνησε τους κοιμισμένους γίγαντες
θύμωσαν και πέταξαν καυτή λάβα στη μεριά τους.
Τα θηρία όμως χλεύασαν εκ του ασφαλούς
την αδυναμία των γιγάντων.
“Αφήστε τους να φλερτάρουν τη φρίκη” είπαν.
Ψηλά στο ουρανό καιγόταν ένας αλαζόνας δαίμονας
που ζήλεψε τη δόξα του Ήλιου
και κίνησε προς τους ανθρώπους.
Σαν εφιάλτης που ξέφυγε και περιφέρεται
ανθρώπους να τρομοκρατεί γιατί άλλο δεν έβρισκε κανένα.
Οι άνθρωποι είχαν κρυφτεί ,
πρόσεχαν τις λέξεις στα κείμενα και τα λεγόμενά τους
μη τυχόν περικλείεται σ' αυτά το κάλεσμα δαιμόνων.
Ήταν μια χαμένη ψευδαίσθηση
που δε βρίσκει μνήμη για να τρυπώσει,
ήταν σαν το άνθος που περιμένει
ν' ανθίσει και ο Ήλιος αργεί ν' ανατείλει.
Ένας προαναγγελθείς θάνατος
αλλά σώμα δεν βρήκε να θάψει,
ήταν σαν την παγωμένη νύχτα
που δεν ξημερώνει για να ζεσταθεί.
Ήταν το σκοτεινό πρόσωπο του φεγγαριού
που κρύβεται από ανθρώπους και Ήλιο.
Ήταν η προσωποποίηση της καταστροφής
και η σκληρότητα που χαρακτηρίζει το θάνατο.
Ψυχή και έλεος δεν διέθετε τα έχασε και τα δυο
σε βαθύ σκοτεινό πηγάδι ,ήταν ένα τίποτα.
Του δαίμονα το όπλο ο φόβος ήταν
κι αυτό ο αντρειωμένος που ένιωσε την άφιξή του
όταν ένα βράδυ τη ξώπορτά του χτύπησε
όρμησε απάνω του αποκεφαλίζοντας τον με μανία,
γιατί τη λέξη φόβο ο αντρειωμένος δεν την εγροικούσε .,
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
