| |
| | Παλέτα χρωμάτων |  | | |
Με χρώματα από εσένανε γέμισε η ζωή μου,
από το πιο αγνό λευκό, στου πάθους την πορφύρα!
Και στης φωνής σου τη χροιά ριγεί ολο το κορμι μου,
στα χείλη μου δε νιώθω πια του δάκρυου την αλμύρα...
Σαν το λευκό το δέρμα σου θα βρεις μες στη ψυχή μου,
αυτό που 'μεινε καθαρό στου χρόνου τη φθορά,
για να το βάψουν κόκκινο τα χείλη σου καλή μου,
σαν να με άγγιξαν εκεί για πρώτη μου φορά!
Τα κάστανα τα μάτια σου τη γη μου χρωματίζουν,
όπου κοιτώ να τα θωρώ, πλημμύρα στην καρδιά,
τη λάμψη που 'χουν ζήλεψαν άστρα που λαμπυρίζουν
κι η νύχτα ερωτεύτηκε τα σκούρα σου μαλλιά!
Τα πιο ωραία χρώματα, τις μέρες μου γεμίσαν,
ζωγράφος θα σε έφερε στο έρμο μου νησί,
σε ένα νησί που άλλοτε να 'ρθουνε δεν τολμήσαν,
παλέτα των χρωμάτων της ζωης μου είσαι εσύ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
τυχαίος περαστικός
02-11-2020 @ 10:14 | Πολύ γλυκό κι ερωτικό. | | Γιάννης Κατράκης
02-11-2020 @ 18:37 | Τα κάστανα τα μάτια σου τη γη μου χρωματίζουν,
όπου κοιτώ να τα θωρώ, πλημμύρα στην καρδιά,
τη λάμψη που 'χουν ζήλεψαν άστρα που λαμπυρίζουν
κι η νύχτα ερωτεύτηκε τα σκούρα σου μαλλιά!
Πολύ όμορφα γραμμένο Κυριάκο
Καλό μήνα
::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
