| |
Τρέχει ο νους στα περασμένα.
Στα όνειρα τα απατηλά.
Αποδήμησαν, κείτονται θαμμένα,
Κάτω από χώματα νωπά.
Γλάροι μοιάζουν που πετούσαν
Με το καράβι της γραμμής.
Μια μπουκιά αγάπης ζητούσαν.
Ένα κομμάτι, παράταιρης τροφής.
Στη θύμηση τους, σαν την λυγαριά λυγώ.
Σκύβω στο χώμα και ευθύς, σηκώνομαι ορθός.
Τα πεταμένα ψίχουλα αγάπης μαζεύω και προχωρώ.
Ήσουν η χορδή, είμαι το βέλος που το πέταξες …..εμπρός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
