Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εγώ σ' αγαπώ και γι' αυτό σε αφήνω ελεύθερο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130822 Τραγούδια, 269474 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εγώ σ' αγαπώ και γι' αυτό σε αφήνω ελεύθερο
 
Ψάχνω τη γαλήνη που έχω χάσει.
Εσύ με έκανες να τη χάσω...

Παλεύω.
Παλεύω να τη βρω μα μάταια προσπαθώ.
Είναι όλα φτιαγμένα για να είσαι πάντα εσύ ο νικητής...
Παλεύω.
Ίσως καταφέρω, κάποια στιγμή, να το αλλάξω αυτό, όχι από εγωισμό, απλώς δεν αντέχω άλλο να ‘μαι παγιδευμένη στην αγάπη σου, μια αγάπη που μόνο φουρτούνες έφερνε...

Ζω μέσα στα κύματα, σε μια θάλασσα που έχεις ξεχάσει ότι υπάρχει. Αυτή η θάλασσα, όμως, κάποτε ήταν το λιμάνι σου. Τώρα πια γυρεύεις άλλα λιμάνια μα πως θα μπορούσα να το κατηγορήσω αυτό; Θα ‘ταν εγωιστικό και απάνθρωπο από μέρους μου. Να κατηγορήσω τον άνθρωπό μου; Με ποια καρδιά να το κάνω αυτό;

Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον αφήνεις ελεύθερο να κυνηγάει αυτό που θέλει και να εύχεσαι να το βρει. Αυτό λοιπόν κάνω και εγώ. Σε αφήνω και εύχομαι να το βρεις αυτό που ψάχνεις και κανείς να μη σε εμποδίσει απ’ αυτή τη προσπάθεια.
Κι αν ποτέ σου χρειαστείς κάτι, το δικό σου λιμάνι ίσως να ‘ναι ακόμα εκεί που το άφησες, ίσως και έτσι όπως το άφησες.

Δεν ξέρω, οι άνθρωποι αλλάζουν, λένε. Όπως έκανες και συ, ξαφνικά... Άλλαξες.
Ήλπιζα αυτή η αλλαγή να δείχνει τον πραγματικό σου εαυτό, αυτό που είσαι: ένας υπέροχος άνθρωπος με τα ελαττώματά του, που πάντα έκρυβε ένα παιδί μέσα του, το παιδί που γνώρισα και είχε ανάγκη από αγάπη.
Δυστυχώς έχεις επιλέξει να ζεις σ’ ένα ψέμα, σε ψεύτικα φώτα με ψεύτικες αγάπες. Αυτό είναι που με στενοχωρεί μέχρι και σήμερα. Κάθομαι και αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί ο δικός μου άνθρωπος να ‘ναι εγκλωβισμένος σε μια ουτοπία ενώ θα μπορούσε να ζει σ’ έναν κόσμο γεμάτο αληθινά συναισθήματα, όμορφα πράγματα, ωραίες, κι όχι ανούσιες, στιγμές. Έγινες σαν εκείνους, τους πολλούς...

Μα εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μοναδικότητα που κρύβεις.
Τη μοναδικότητα που ξεχώρισα μέσα από τόσες άλλες...
Το παιδί που με έκανε να γελάω... Τον ενήλικα που ερωτεύτηκα…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Νικηφόρος Ουρανός 38
21-11-2020 @ 11:20
Κατά την ταπεινή μου γνώμη!
Ένα πεζογράφημα συναρπαστικό
και τέλεια δομημένο!
Την καλημέρα μου!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-11-2020 @ 12:59
Έτσι είναι οι μεγάλοι έρωτες, μα αναλογίζου, πόσο δικός σου ήταν τελικά! προχώρα, άλλαξε σελίδα. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Αγιοβλασιτης
21-11-2020 @ 16:07
...λόγια αληθινής αγάπης..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο