| |
Στο μυαλό ανακατεύω
Πίκρες ολάκερες, χαρές μικρά κομμάτια .
Φως στα σκοτάδια μου γυρεύω
κι ας μπαίνει από χαραμάδα.
Με συντρίμμια, χτίζω παλάτια.
Στο φόβο απαντώ με αγριάδα.
Με χαμόγελο τη νέα μέρα ξεκινώ.
Λαμπρό το μέλλον μου φαντάζομαι.Το κάνω βέρα,
στην καρδιά μου τη φορώ.
Όνειρα εφιάλτες κάνω πέρα.
Προετοιμάζω την ημέρα,
που σε άτι καμαρωτό, ψηλό, λευκό,
τον Ρουβίκωνα θα διαβώ.
Περήφανος και με κατακτητή αέρα
τα τείχη θα γκρεμίσω,
που αυτόβουλα, δήθεν για προστασία μου, έχτισα για εμένα.
Τη ζωή με άλλο μάτι θ’ αντικρίσω.
Ποιος το είπε πως δεν σβήνουν τα…… γραμμένα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
