stixoi.info: Τα καημένα της Μαρίας....( Αφιερωμένο )

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα καημένα της Μαρίας....( Αφιερωμένο )

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130257 Τραγούδια, 269342 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα καημένα της Μαρίας....( Αφιερωμένο )

Καλή Κυριακή φίλοι μου, οι θύμησες μένουν πάντα ζωντανές και το χαρτί είναι λύτρωση, σας ευχαριστώ.

Διάβηκα τη ζωή μου,..............................Στον αγαπημένο μου Πίπη...........
στη πέτρα και στη λιγαριά
στις μυγδαλιές του κήπου
στις πλάκες της σπηλιάς
στο λιθαράκι στην αυλή.
Που το είχα ακριβή κούνια.
Στις αγκινάρες στο κήπο
που φυτρώναν μόνες,
σαν τα παιδιά της μάνας μου.
Διάβηκα στη ζωή μου,
'ολα τα στουρνάρια της πλάσης
όλη τη πέτρα.
Ψάχνοντας όλο ψάχνοντας
της μάνας μας το κόρφο
της μάνας μας την αγκαλιά
της μάνας μας το γάλα.
Στα βάτα και στα πουρνάρια
στις γερμένες ελιές
στους κατιφέδες!
των ξένων κήπων.
Που είχαν τις ροδιές
ζηλευτά στολίδια.
Διάβηκα τη ζωή μου.
Με μισό παπούτσι
ξένο πάντα ξένο
και τσιτάκι δανεικό.
Τα καημένα της Μαρίας.
Έτσι είμαστε εμείς
δεν είχαμε όνομα!!
Κι` ήρθαν λύκοι κι` άλλοι λύκοι.
Αυτοί που τους λέγαν στο χωριό
εξουσία.
Να κλαδέψουν τα λιανά κλαράκια.
Τα καημένα της Μαρίας
Μα, εγώ διάβηκα την ζωή μου
μακριά από τις ξέρες
μακριά από τις οχιές του χωριού.
Μακριά από όλους τους ελεήμονες!!
που δεν τους απλώσαμε, ποτέ το χέρι.
Και γίναμε θεριά,
να ζήσουμε,
λεύτερα σαν τα πουλιά.
Τα αγριοκάτσικα της μάνας μου.
Που βρήκαμε δρόμο με κατιφέδες.
Κήπο, με βασιλικό και δυόσμο.
Κι` είπαμε, χίλιες φορές το είπαμε.
Ποιος τον λογαριάζει
τούτο κόσμο.

29-11-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Πρόσωπα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Νικηφόρος Ουρανός 38 29-11-2020 @ 10:17	Αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής! Με εικόνες, συναισθήματα χαράς και λύπης! Ένα πεζογράφημα σπουδαίο και συναρπαστικό! Καλή Κυριακή, Γεωργία!
Μπόσινας Νίκος 29-11-2020 @ 10:55	Συμφωνώ με τον Νικηφόρο! Πολύ ωραίο Γεωργία!
bobxaman 29-11-2020 @ 11:51	Αναπόληση της ζωής που έζησες νεώτερη και θα ήθελες να συνεχίσεις να ζεις αλλά.......Αυτό το αλλά πολλούς μας πληγώνει. Καταχώρηση εικόνων με ψυχή και πάθος κυρία Γεωργία .Μράβο .ΥΓ Αυτό το είδος πεζού με μορφή ποιήματος είναι πολύ ενδιαφέρον,το συνηθίζω κι εγώ.
Αγιοβλασιτης 29-11-2020 @ 15:23	Εκείνο που έχει σημασία Γεωργία ... είναι ότι" τα καημένα της Μαρίας "έγιναν θεριά δυνατά κι ελεύθερα...
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ 29-11-2020 @ 18:31	Να κλαδέψουν τα λιανά κλαράκια.
iokasth 29-11-2020 @ 19:48	Πολύ πολύ καλό και ενδιαφέρον.! Ν.Ρ.
Ηώς 29-11-2020 @ 22:53	Έτσι είμαστε εμείς δεν είχαμε όνομα!! Κι` ήρθαν λύκοι κι` άλλοι λύκοι. ::love.:: ::love.:: ::love.::
aridaios 30-11-2020 @ 00:07	Μακριά από όλους τους ελεήμονες!! που δεν τους απλώσαμε, ποτέ το χέρι. ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο