| |
| | Μιλώ των αστεριών |  | | | Γράφτηκε στις 3.12.2020 | | |
Μιλώ των αστεριών, να μού πουν για σένα πώς περνάς το βράδυ.
Που ’χουνε των κεριών, τη θαμπή την όψη μες στην εκκλησιά.
Τα φώτα των χωριών, σβήνονται την νύχτα, γίνεται σκοτάδι.
Και χίλιων μαχαιριών, την καρδιά μου σκίζει τώρα, η χαρακιά.
Μην κλαις, μικρή Μαριόν, κοίτα τα λουλούδια που ’ναι στο λιβάδι.
Βαμμένα με κραγιόν, όπως τα χειλάκια σου που ’χεις κλειστά.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Νικηφόρος Ουρανός 38
03-12-2020 @ 12:38 | Λιτό, τρυφερό και αιθέριο!
Με συνεπήρε το πόνημά σου, Παναγιώτη!
Καλό μεσημέρι! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
03-12-2020 @ 13:06 | Τί!! γλυκό! θεέ μου. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | aridaios
04-12-2020 @ 03:06 | Μην κλαις, μικρή Μαριόν, κοίτα τα λουλούδια που ’ναι στο λιβάδι.
Βαμμένα με κραγιόν, όπως τα χειλάκια σου που ’χεις κλειστά.
::love.:: ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
