| |
"Δεν έχω άλλη υπομονή να ανέχομαι τη φυλακή του νου,
τον εγκλωβισμό της καρδιάς στα ίδια,
τον εγκλεισμό της ψυχής στην μάταια ρουτίνα της ζωής",
μου είπες.
Συμφώνησα.
Τα όνειρα μεγάλα και τρελά, θά λεγε κανείς.
Κανείς δεν έκανε αυτό που ήθελε.
Λιποψυχησε μπροστά στο παγόβουνο των δυσκολιών,
Ματαιώθηκε στην αρένα των στερεοτύπων.
Γονάτισε μπροστά στην κοινωνική αδικία.
Και τώρα;Αναρωτήθηκες.
Τώρα καιρός να ανοίξεις την πόρτα και να κάνεις ένα βήμα.
Κι αν είναι το κενό, θα σε κρατήσω.
Κι αν είναι δρόμος καλός, θα περπατήσουμε παρέα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
