| |
Κάθε σκοτεινό βράδυ
Ένας μοναχός
Ξεριζώνει και πετάει στη θάλασσα
Όλα τα φυτά ενός κήπου
Που με κόπο δημιούργησε
Ταυτόχρονα
Ένας Βασιλιάς
Ερωτεύεται ένα απλό κορίτσι
Και εύχεται να χάσει
Όλα τα αξιώματα και τις τιμές
Σε ένα μουντό διαμέρισμα
Στην Κυψέλη και σε κάθε Κυψέλη της γης
Μια μεγάλη Ντίβα
Ανήμπορη πια, προσδοκά το τέλος της
Και οι φωτογραφίες της νεότητας της
Δε μπορούν να επαναφέρουν τίποτα
Και εμείς τα γνωρίζουμε όλα αυτά
Κρυμμένοι μέσα στον κήπο
Πίσω από τις κουρτίνες του παλατιού
Η μένοντας χρόνια τώρα στο διπλανό διαμέρισμα
Και επειδή εμείς τα γνωρίζουμε όλα αυτά
Λατρεύουμε τον ήλιο πάνω στα πρόσωπα μας
Αγαπούμε και ονειρευόμαστε συχνά τα όμορφα νησιά
Χαϊδεύουμε σαν φυλαχτά τα πρόσωπα των παιδιών μας και όλων των φίλων μας
Και δε μας στεναχωρεί ένα αδέξιο πρωί
Και δεν μας εξοργίζει ένα αυθόρμητο παιδί
Καταλαβαίνουμε τη ζωή
Απολαμβάνουμε το χρόνο..
Η μήπως όχι..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
