| |
| | Μια πέτρινη καρδιά |  | | | Ονειροβάτης | | |
Μια πέτρινη καρδιά ❤️
(Ονειροβάτης)
Παράξενη πορεία η μοίρα, μού 'γραψε,
όλο μου παίρνει μα ποτέ πίσω δε δίνει..
Λυγά η καρδιά και η ψυχή πικραίνεται,
μα ονειροβάτης της ζωής εγώ έχω μείνει..
Σε αγάπησα με όλην μου τη δύναμη..
Ηθελα στο πλάι σου να ζήσω..
Αλλο δεν αντέχω όμως πια, κοίτα με..
Φεύγω μακριά πριν σε μισήσω..
Σε αγαπούσα δίχως όρους και συμβόλαια,
με αγαπούσες με τους όρους τους δικούς σου..
Και στην αγάπη μας εσύ έβαζες όρια..
Γιατί αγαπούσες πιο πολύ τον εαυτό σου..
Τα έβαλα και με θεούς μα και με δαίμονες,
για να έχω εσένα πάντα στο πλευρό μου..
Μα κάθε μάχη που η ζωή μου, μου ξημέρωνε,
με έβρισκε να παλεύω μοναχό μου..
Τα χρόνια πέρασαν, ίδιο μοτίβο
πια κουράστηκα..
Πύργους στην άμμο δεν αντέχω να στηρίζω..
Τα σ' αγαπώ σου σαν λογάκια ωραία, παιδιάστικα,
μες την καρδιά μου τα κρατώ και συνεχίζω..
Σ' αγάπησα όπως ήσουν και σε κράτησα,
μα εσύ ζητούσες πάντα να μ' αλλάξεις..
Μια μαριονέτα συμπαθής για τους οικείους σου,
στα μέτρα σου να κόψεις και να ράψεις..
Πνίγομαι αγάπη μου!..
..Δε με κοιτάς!..
..Πνιγομαι, χάνομαι..!
Γύρο δεν έχει άλλο αέρα να ανασάνω..
Απ' τη ζωή σου φεύγω πια!
..Γύρνα και κοίτα με!
..Μια πέτρινη καρδιά δώρο σου κάνω..
***
Μια πέτρινη καρδιά για εσένα σμίλεψα,
με βότσαλα ασορτή για σκουλαρίκια!
Με ασήμι γύρω γύρω τα σφιχτόεδεσα,
για να θυμάσαι τη στιγμές κάποτε αγάπη μου,
που στη ζωή μου, σαν ζωή εσένα είχα!
Κι ως σμίλευα την πέτρα και τη χάλκευα,
Με του προσώπου σου την όψη στο μυαλό μου,
τα δύο γλυκά σου μάτια κρυφοκοίταγαν,
μες τη ματιά μου τρομαγμένα το όνειρό μου..
Κι η ανάσα μου στη πέτρα μέσα
θάμπωσε..
Και στοίχειωσε η φωνή μου και η καρδια μου
να σου θυμίζει τη μορφή μου τώρα αγάπη μου,
να ψιθυρίζει - Σ' αγαπώ! Κι είσαι δικιά μου! -
***
Μιά πέτρινη καρδιά κρεμάς στο στήθος σου,
κι όλοι ζηλεύουν και κοιτούν την ομορφιά της..
μα που να ξέρουν ότι κάποτε στο στήθος μου,
χτυπούσε για τα μάτια τα δικά της! ..
*****
Πύργιος Βαρδαρινός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγιοβλασιτης
17-12-2020 @ 14:47 | Πολύ ωραίο... | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
17-12-2020 @ 15:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
17-12-2020 @ 16:44 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | zari.kardias
18-12-2020 @ 01:41 | Κι ως σμίλευα την πέτρα και τη χάλκευα,
Με του προσώπου σου την όψη στο μυαλό μου,
τα δύο γλυκά σου μάτια κρυφοκοίταγαν,
μες τη ματιά μου τρομαγμένα το όνειρό μου..
Πανέμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
...μα ονειροβάτης της ζωής εγώ έχω μείνει.. ::sad.:: | | -Ειρήνη-
18-12-2020 @ 08:43 | Πολύ ωραίο! Οι τελευταίες στροφές μου έφεραν στο νου το τέλος του παραμυθιού "μολυβένιος στρατιώτης" κάπως... | | PirgiosVardarinos
02-02-2021 @ 00:47 | Να είστε όλοι καλά! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
