| |
Έστω και αργά και πάλι ξαπλώνω στο κρεβάτι,
ομως στο σεισμό από τον οποίο επέρχεται η ζωή μου κουνιέται και το ταβάνι.
Φοβάμαι πως όσο μεγάλωνω, τόσο αφομοιωνομαι μεσ'το κοπάδι.
Μα δεν με νοιάζει, εδώ νομίζω πως έχω χάσει το πετράδι, σιγά μην σταματήσω να κυλιεμαι μεσ' την λάσπη.
Αναρωτιέμαι μήπως έχω ήδη χάσει,
περιμένοντας το λεωφορείο να περάσει.
Δεν είμαι σίγουρος αν ο δρόμος που διάλεξα κάπου με βγάζει,
δεν ξέρω καν αν ότι έκανα στην ζωή μου δεν με πειράζει.
Σίγουρα έχω αλλάξει,
ομως ακόμα και αν τα έχω βρει με το προσωπικό μου σκοτάδι,
ακόμα δεν έχω αράξει.
Ακόμα ο χρόνος δεν με έχει ετοιμάσει
και δεν έχω κάνει τίποτα στην πράξη.
Και δεν έχω βρει ακόμα το νόημα της ζωής μου,
γιατί ακόμα δεν έχω βάλει τα πράγματα μου σε μια τάξη.
Πως να μαι εντάξει.
Περιμένω το γαμημενο λεωφορείο να περάσει,
για να πλησιάσω κάποια που στο νευρικό μου σύστημα έχει επιδράσει.
Η ζωή έχει έναν αστείο τρόπο να πείσει το άτομο μου να μη την προσχέδιαζει.
Και μου την σπάει, γιατί αισθάνομαι πως χαλάω την φάση για δύο άτομα, επειδή το ηλιθιο Εγώ μου θέλει τα πάντα να σχεδιάζει.
Τελικά οι μαλακιες που κάνω ο ίδιος γαμανε την ζωή μου.
Πως να μην φοβάμαι για κάθε επιλογή μου;
Ομως έτσι δεν θα φύγω ποτέ μου απο τη στάση.
Και όπως το περίμενα κανέναν φίλο μου δεν θα τον χαλάσει.
Στην τελική δεν είμαι σίγουρος για το αν υπάρχει φίλος που θα με βγάλει από το πηγαδι, χωρίς πρώτα να με ψάξει.
Κάποιοι δεν έχουν τον Θεό τους όσο εμείς χάνουμε την πίστη μας.
Ομως όσο είμαστε μονοι μας και οι εαυτοι μας παύουν να 'ναι φίλοι μας.
Είναι στη φύση μας.
Χρειαζόμαστε τις αγκαλιές για να νιώθουμε πως έχει αξία αυτό που κρύβουμε κάτω απ'το δέρμα μας.
Δεν ξέρω τι το αύριο μου επιφυλάσσει,
η αν αξίζει.
Μα ένα έχω μάθει πως το πιο όμορφο είναι πάντα το πιο δύσκολο και αυτό το σύμπαν το έχει χαράξει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
