| |
Σαββατόβραδο στην πλάση γύρω χιόνι
κι εσύ μου μίσεψες σαν χελιδόνι
το κατάλευκο κοιτάζω το τοπίο
και παγώνω δίχως ζέστη απ’ το κρύο.
Παγωνιά, τόσο μου λείπεις που οι ώρες
πένθιμα περνάνε σαν τις νεκροφόρες,
δίπλα μου δεν νοιώθω την αναπνοή σου
γιατί μ’ έκανες σκόνη απ’ τη ζωή σου.
Κρύο Σαββατόβραδο μες στο χειμώνα
άφθονο το χιόνι έφθασε στο γόνα
και το κρύο είναι τσουχτερό
άνοιξε της αγκαλιάς σου τον κοιτώνα
χώρια σου να ζήσω δεν μπορώ.
Σαββατόβραδο και μες στ’ αγριοκαίρι
ψάχνω να πιαστώ απ’ τ’ απαλό σου χέρι
όμως έγινες χαμένη Ατλαντίδα
κι έσβησες σαν φλόγα μες στην καταιγίδα.
Ανυπόφορο το ψύχος στον οντά μου
γιατί είσαι μακριά κι όχι πια κοντά μου
κι απ’ την απουσία σου ο κόσμος όλος
παγωμένος έγινε Βόρειος Πόλος.
Κρύο Σαββατόβραδο μες στο χειμώνα
άφθονο το χιόνι έφθασε στο γόνα
και το κρύο είναι τσουχτερό
άνοιξε της αγκαλιάς σου τον κοιτώνα
χώρια σου να ζήσω δεν μπορώ.
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
